Superstars Daughter

Hoofdstuk 3 (✔)

FOTO JACK MORTEN

PARIS MOORE POINT OF VIEW

 (✔)

Ik voelde me heel raar. Niet normaal. Ik dacht niet dat Jack Morten zo agressief kon zijn. Een merde(verdomme) woede aanval. Daar had ik nooit aan gedacht. Ik voelde me onschuldig. Ik wist niet waarom. Was ik te ver gegaan? Uren lang lag ik op mijn bed naar het witte plafond te staren. Ik wist niet wat ik moest doen. Er moest iets zijn met Jacks verleden. Welke idiot (idioot) reageert zoals een barstende vulkaan. Mijn maag bromde als een wilde ours(beer). Zuchtend en hongerig ging ik naar de cuisine(keuken). Mijn liefde voor een keuken was onmogelijk. Wanneer je een volle koelkast opent dat rare en blije gevoel kreeg, dat kreeg ik wanneer ik een keuken riek. Ja rieken. Ik heb denk mij een unieke gaven waarin ik keukens kan ruiken. "Mon (mijn) Paris, wat is er aan de hand? “Hoorde ik mijn papa. Ik draaide me om met tegenzin. Ik wist waar dit gesprek ging. Hij kruiste zijn arme. Hij keek me heel erg nieuwsgierigheid met een vleugje serieuze gezichtsuitdrukking aan. Ik had hem nooit zo serieus gezien. "Niks, helemaal niks. Alles is oké, niks aan de hand, no prol..." Pap zuchtte. “Je wilt erover niet praten hé?" Vroeg hij. Ik knikte rustig. Ik wist niet hoe ik moest vertellen. Ik verbeeldde al. "Hey pap er is niks aan de hand alleen dat een ik per ongeluk een woordenboek smeet tegen een Jack Morten, nu denk je wie is hij nu wel? Wel hij zit op mijn school. Hij is een tijdbom. Hij kan ieder moment ontploffen. Er is ook een kans dat ik ga sterven."

Snel schudde ik van gedachten. Denk aan Frans macarons herhaalde ik hele tijd. Mon  père zuchtte weer. Hij opende zijn armen. “Kom hier Mon(mijn) Paris."

Al mijn gedachten verdwenen door die ene knuffel van mijn pa. Het gevoel van veiligheid. Het leek wel eeuwig te duren tot de knuffel terug los werd. Hij keek in mijn ogen. Heel diep. Liefdevol. "Je lijk ontzettend op je moeder. “Fluisterde hij zacht. Ik keek geschrokken aan. Ik heb nooit mijn moeder nooit leren kennen. Mijn vaders wereld stortte in toen dat ongeval gebeurde. Gelukkig was ik erin nog. Slapend in mijn moeders buikje. Niemand wist dat ik bestond. Ik was geen fout maar een verrassing. Een groot cadeau. Als reflex vloog mijn handen op mijn dikke wangen. "vraiment ?(echt waar?) “ Mon pére knikte. "Je bent mijn alles." Fluisterde mon pére weer.

De dag was aangekomen waar ik, Paris Moore mijn laatste adem zal vergaan. Mijn hart bonkte snel. Sneller dan een hogesnelheidstrein. Kom Paris. Niks zal gebeuren. Alleen dat ik verminkt terug naar huis ga of ga sterven in een school. Neen, dat gaat niet gebeuren want Jack Morten zal je niet vinden. Dit gebouw is gigantisch. Toch?

"Paris!"

Shit. Dat vloekwoord was het enige waar ik aan dacht. In slow motion draaide ik me om. Blonde haren, groene ogen, kleine borsten grote heupen.

Het was niemand meer dan Iggy. Toen ik zag haar zag kwam er een grote zucht. Zo groot dat ik heel misschien Jack ver kon blazen. Op een dag, beloofde ik me zelf. Opeen dag ga ik hem zo ver blazen. Ik was het biggetje en hij de grote, boze ,enge en wel gespierde wolf. Op een dag gaan de rollen geruild worden. Alleen voor het gespierde gedeelte was ik nog niet zo zeker.

 “Iggy? Gelukkige jij bent het!" Automatisch vloog ik op haar af. Ik knuffelde haar tot ten einde. "Zuurstof, zuurstof heb ik nodig. "Kreunde ze. Geschrokken liet ik los. Iggy zette haar T-shirt netjes. Ze nam een klein spiegeltje dat heel erg leek op die van Kruidvat voor 3 euro. Ze keek naar haar haren." God, je hebt niet mijn haar gebliksemeerd." Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. "Gebliksemeerd ? Bestaat dat woord wel? “Vroeg ik onschuldig. Mijn taal was geen tien op tien. Ik wist wel dat raar woord niet echt bestond. Iggy beet snel op haar onderste lip en haar handen waren op haar brede heupen. "Het bestaat wel in den Iggy's rappy woordendictionaryboek." Zei Iggy of het normaalste zaak van de wereld was. Wel wat betekent normaal eigenlijk? Iedereen heeft wel iets in zich dat abnormaal is of geprobeerd zoals ik. Het was in de kleuterklas. We waren aan het verven. Het gevoel in mijn kleine buikje wist wat ik moest doen. Ik moest dringend gaan plassen. Geen enkele kleuterjuf durfden om een klein dwergje niet naar wc te sturen tijdens de les. Ik ging huppelend naar de hemel A.K.A de wc. Voor mij stond de jongens wc. Sluipend als een Ninja ging ik binnen. Daar was het dan. Een bijzonder ding waar jongens plasten. Mijn kleuter hersenen commandeerde mij om te gaan proberen. Klats kaboem, broekje helemaal naar de plas.

Iggy zwaaide voor mijn ogen. "Aarde aan het Franse meisje." Ik knipperde vliegensvlug met mijn ogen. En ik belandde terug in de aarde. Iggy zuchte. Ze nam haar schooltas bij de hand. Ze trok een notitie boekje eruit. Ze dacht even na. Heel onzeker gaf ze het notitieboekje aan mij. Ik pakte van haar glad gelakte rode nagels. Ik las Iggy's rappy woordendictionaryboek. Mijn lippen krulde in een grijns. "Dus daar had je het erover." Mompelde ik. Ik opende het boekje. Ik zag allemaal Iggy's rare maar wel creatieve woorden staan.

Sexyassbitch: Vrienden voor het leven

Bitchy bitchest bitch: ik hou van je.

......

Zo ging het door. Elke keer werd mijn vriendelijke grijns breder. Ik vond het woord gebliksemeerd.

Gebliksemeerd: Je haar dat lijkt op een ontplofte teddybeer.

"Weetje," Begon Iggy. "Niemand heeft ooit mijn Iggy's rappy woordendictionaryboek gelezen. Jij bent de enige want je bent bijna mijn beste vriendin, toch?" Haar stem was onzeker. Ik zei drie woorden dat haar wereld compleet zette.

"Bitchy bitchest bitch"

 Ik zat naast Iggy tijdens lichamelijke opvoeding. Er waren vier lange banken waar tieners in de sportkledij zaten. Ik droeg een zwarte legging met een Mickey Mouse topje. Mijn schoen was Nike Air Max in het blauw. Voor deze schoenen zaagde ik 3 maanden, 1 week, 5 dagen en 8 uren. Het duurde wel lang om deze baby's te krijgen. Het was wel waard.

Iggy droeg een donker grijze joggingbroek en een Spong bob T-shirt. Haar schoenen waar licht gele Vans. Haar jogging broek liet haar mooie heupen zien. Ik was dol op ze. Ik met mijn platte billetjes zou een moord doen.

We spurtten tot de dood. Letterlijk.

Met bezweten lichaam ging ik alleen naar de kleedkamer. Wanneer ik voorbij de toiletten wandelde hoorde ik gefluister. Ik hoorde de naam. De naam die mijn hart erg liet bonzen. Ik wandelde achteruit terug naar de toiletten. Ik legde mijn oor op de deur. "Jack Morten heeft gisteren s ‘nachts gevochten. Niet zomaar gevochten. Hij vocht in de Stratentunnel. Je weet wat ze zeggen over de Stratentunnel, wanneer je beland in de Stratentunnel verlaat de ellende je niet meer. "