Medusa..[Texing]

6

Sırıtıyordum.Aslı bana bakıp deli olduğumu düşünüyordu.

Ders dinliyormuş gibi gözüksemde,onu düşünüyordum.Onu unutmuştu.Bunca zamandır beni bekliyormuş.

"Anlatacak mısın artık?"dedi göz devirerek.Telefonumu ona uzattım.Ben sırıtırken o mesajları okuyordu.

"Ohaa!Biliyordum işte!!"diye bağırdığında öğretmen ile birlikte herkes bize bakıyordu.

"Özür dilerim hocam.Sevincimi yaşamasaydım içimde kalırdı."dedi.Güldüm.İlk defa böyle içten gülüyordum.

"Dersi dinleyin!"diye bağırdı.Kel herif!

"Tamam hoc- lan Uzay yazdı!"diye fısıldadı.

"Ver."dedim sadece.Telefonu elime alıp,mesaja baktım.

Uzay:Oturmuş dersi dinliyordum.

Uzay:Aklıma şey geldi.

Uzay:LAN BİZ SENLE AYNI OKULDAYIZ!

Uzay:Neden karşıma çıkmıyorsun aq kızı.

Medusa:Çıkıpta ne yapıcam aq çocuğu?

Medusa:Daha yeni mi dank etti aynı okulda olduğumuz?

Medusa:Büyük başarı!

Uzay:Benimki biraz köşelide ondan.

Uzay:Çıksana karşıma.

Medusa:Tarih dinlemek daha yaratıcı geldi sanırım.

Uzay:Mdkdmdkdn

Medusa:İyi hiss ediyor musun?

Uzay:Çalışıyorum.Kafamı dağıtmaya çalışıyorum.

Medusa:Tamam.

Kantinde öylece oturmuş onu izliyordum.Arkadaşlarıyla gülüp eğleniyordu.Bakışlarımı üzerinde hiss etmiş olmalı ki,kaşları çatılı ama gülerek bana baktı.Banada böyle baksanız bende fark ederim tabii.

O anın telaşıyla kitapı yüzüme tuttum.Kitapın kapağını açıp,okuyormuş gibi yaptım.Ayağa kalktığını hiss ettim.Oysa ki kitap okuyordum.

Başımda belirdiğinde "otura bilir miyim?" Dedi.

Başımla onayladım.

"Nasılsın?"dedi.Kitapı kapattım.Gülümsedim.Şu an konuşuyorduk!Düşüp bayılacağım şimdi!

"İ-iyiyim.Sen?" Elini sallayarak 'eh işte' bakışını attı.

"İsmin ne?"gözlerim anında irileşti.Ne söylemem gerekiyor!Eğer söylersem anlardı!

"B-ben,benim ismim..Şeyy.."dedim.Başını elime yasladı.Öylece bekledi.Cevabım yoktu.İsmimin Abdulrezzahkan olduğunu söyleyecek kafadaydım.

Allah kurtardı yanımıza Adel geldi.
Ne!Adel mi!

Uzayın bakışları ona gittiğinde bende yüzümü ona çevirdim.Uzay arkasına yaslandı ve önüne döndü.

"Uzay?"şimdi bunların barışmalarını izleyecektim.

Cevap vermedi.Alayla bana gülüyordu.Sanki karşında hiç kimse yokmuş gibi..

"Beni dinlemeyecek misin?"dedi.Yüzündeki ifade galiba pişmanlıktı.

Uzaya bakıp "ben kalksam iyi olacak."dedim.Uzay'ın kaşları çatıldı.Öne eğilip kolumdan tuttu."Otur..Lütfen."dedi.

Oturdum.İlk defa eli koluma değiyordu!Kokusu burnuma dahada gelince canımın burnumda olduğunu hiss ettim.Ne güzel şaka değil mi?Allahım ya rabbim ya!

"Otura bilir miyim?"dedi yelloz.Derin bir nefes aldım.Uzay hala o burda yokmuş gibi haraketler ediyordu.

Adel'in susup baktığını gördüğünde Uzay kafasını kaldırdı.Sinirli bir gülüşle -nasıl oluyorsa-gülümsedi.
"Gitmeyecek misin?"dedi.

"Hayır!Konuşmamız lazım!"kendinden emindi.Hep öyleydi zaten.

"Hangi sıfatla bunu bana söylüyorsun?"o an çok sevindim.Belki kalbi acıyordur,unutmuştur ama Adel her zaman onun kalbinde bir köşede kalacak.

Adel sandalyeni çekip oturduğunda ona döndüm "otura bilirsin dedim mi?" Donup kaldı.Bana baktı.Gülümsemedim.Sinirliydim.Uzaya yakın olmasından nefret ediyordum.

"Sen niye bu kadar karışıyorsun bize?"dedi.
"Hangi size?Ben burda siz göremiyorum.Bir adet kalbi kırık Uzay,ve onu aldatmış o- Adel var."dedim.

Uzay hiç bir şey söylemedi.

Kalkıp gittim.Ama deli gibi merak ediyordum.Ne konuşacaklar diye.

Biraz ileriledim.Arkamı döndüğümde Adel'in Uzay'a öpücük bıraktığını gördüm.Uzay sinirlenip kalktı ordan.

Bu kız bir erkekte nasıl iz bırakıldığını biliyordu.

Medusa:Kalbinde bir yerlerde saklanacak.

Medusa:Sen kabul etmesen bile