Medusa..[Texing]

3

"Aslı baksana şunlara!Yeminle yırtacağım şu kızı."dedim yandaki masadaki Uzay ve sevgilisine bakarak.

"Sakin ol tatlım.Bir de çıkar şunları."dedi göğüslerimi göstererek.

"O beni sadece böyle beğene bilir anlaya biliyor musun?"

"Lan,sen kendin güzelsin zaten.Böyle şeyler yapmana gerek yok ki.O orospudan zaten bir gün ayrılacak.Onu aldattığını hepimiz biliyoruz."

"Uzaydan başka tabi."dedim ekleyerek.

"Yapma böyle.Seni böyle beğenmiyorsa,o zaman siktirsin gitsin o zaman!"dedi bağırarak.Elimle ağzını kapattım.

"Sus sus!Duyacaklar amına koyayım!Sesinin ayarı yok mu senin!"

"Medusa,kafanı çevirip arkaya bakman lazım."dedi Aslı.Yavaşça başımı arkaya çevirdim.

Öpüşeceklerdi!Okulda!Uzay ona gittikçe yaklaşıyordu!

Ayağa nasıl kalktıysam sandalye yere düştü.Herkes bana bakarken,sandalyeni yerden aldım.

Uzay'ın bakışları bana döndüğünde 'yazık' der gibi baktım ona.

Aslı peşimden geliyordu.Hızlıca lavaboya girdim ve göğüsümdeki pamukları çıkardım.Saçmalıktı zaten.4 yıl zaten pamukla gezdim ben!

Aslı kapını açtığında gözlerim dolu bir şekilde ona baktım.

"Bıktım anlıyor musun bıktım!Onu böyle görmekten bıktım!O kahpeye nasıl baktığını gördün mü?!Ben!Ben sadece onu sevdim anlıyor musun?Onun sevgisi içi-"

Aslının kolları belime dolanırken,başımı boynuna gömdüm.
"Geçecek tatlım.Söz veriyorum."

"Bana söz vermişti biliyor musun?Küçükken başka yere taşındıklarında bana geleceğini söz vermişti."

Derin bir nefes alıp,"Bana 'seni görmeye geleceğim söz veriyorum...Uzay sözü.' Demişti."
Dedim ağlayarak.

"Uzaylar sözünü tutmaz Aslı."dedim burukça gülümseyerek ve kapını açıp çıktım.

Okulun kapısından çıkıp,kulaklıkımı taktım.Telefonumu elime alıp,Uzay'a yazmaya başladım.

Bilinmeyen numara:Hayatına kolayca devam ediyor gibisin..

Bilinmeyen numara:O seni benden çok seviyor mu ?

Bilinmeyen numara:Nerede olduğunu biliyorum,bahse girerimki o kızın etrafındasındır.

Bilinmeyen numara:Bir köşedeydim ve senin onu öpüşünü izliyordum.

Bilinmeyen numara:Ben tam buradayım neden beni görmüyorsun?

Bilinmeyen numara:Her şeyin durmasına ihtiyacım var.

Bilinmeyen numara:İnsanların,hayatın durmasına ihtiyacım var.

Uzay:İyi değilim.

Uzay:Sonra konuşsak bir sakıncası olur mu?

Bilinmeyen numara:Ne!Noldu?Uzay iyi misin?

Uzay:Değilim.

Bilinmeyen numara:Neden?Söyle bana.

Uzay:Aldattığını öğrendim.Gözlerim kapalıymış bunca zaman.

Uzay:Beni sevdiğin için teşekkür ederim.

Uzay:Ama..Neyse hoşçakal.

Bilinmeyen numara:Geliyorum saçmalama.

Koşuyordum ama nereye gittiğimi bilmiyordum.Nerde ola bilirdi ki?Okuldan geç çıkacaktı.Muhtemelen okuldadır.

Koşarak okula vardım.3. kata çıkıp sınıfına girdim.Sınıfta hiç kimse yoktu.Bir bir tüm sınıflara baktım ama kahr etsin ki yoktu!

Lavaboda ola bilirdi!

Erkekler tualetine girdim.Ağzımdan ufak bir hıçkırık çıktı.Kabinler kapalıydı.Ağlayış sesini duyduğumda o kabine yaklaştım.Alttan görüyordum onu yerde oturmuş ağlıyordu.Beni göremiyordu tabii.

"Burdayım"dedim ürkekçe.
Eliyle yerden destek alıp oturuşunu düzeltti.

"Sakın kapını açayım deme ağzını yırtarım."dedim.

"Tamam."dedi.O kadar kötüydü ki.Ona sarılmak istiyordum.

Yerdeki kan damlasını görünce gözlerimi irileştirdim.Elimi alttan uzattım.
"Ver o elindekini bana!"dedim sertçe.Onun sevdiği gide bilirdi ama ben buna göz yumamazdım.

"Rahat bırak beni."

"Sen delirdin mi?Sen bunları hak etmiyordun.Ben sana söylemiştim zaten ama.."

"Ama?"

"Sen onu çok seviyordun."hıçkıra hıçkıra ağladığında dayanamayıp gözümden bir damla yaş geldi.

"Bileğini bana uzat."dedim.Ellerimi alttan uzattım.Kanlı eliyle elime dokundu.Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.

Ölüyordum sanki.Kırmızı kanı beyaz elime değdiğinde eliyle o kanı sildi.

"Ellerin çok güzel."dedi.İlk defa bana böyle şey diyordu.Aslına bakarsanız onun elleri mükemmeldi.Çok güzel elleri vardı.

"Ben geliyorum bekle."dedim.Aynanın karşısından pansuman için bir şeyler götürdüm.

Dizlerimi kırıp aynı şekilde oturdum.

"Ver kolunu bana."kolunu uzattı.Kolundaki yaralara pansuman yaptım.Konuşmuyordu.Bilmiyorum ama gerçekten kötü hiss ediyordum.

O böyle olunca içim bir kötü oluyor.

"Elini öpe bilir miyim?"dedi.Hala ağlıyordu.Gözümden yaşlar akınca ağzımdan sadece onaylayıcı ses çıkardım.

Eğilip elimin içini öptü.Ağlamak istemiyordum ama olmuyordu.Gözyaşı elime düştüğünde silmedim.

"Teşekkür ederim"dedi.

"Her şey düzelecek Uzay.."dedim.

"Düzelmeyecek."dedi.

"Bak.Beni tanıyorsun.Belki hatırlamazsın ama biz seninle çocukken..Neyse ya boş ver"dedim.Eğer söylersem kötü bir şeyler ola bilirdi.

"Devamı?"

"Devamı yok.Ben gidiyorum.Konuşuruz sonra."dedim ve kalktım.

Ayrılırlarsa daha iyi hiss edeceğimi düşünmüştüm ama şimdi bundan şikayet ediyorum..