My....

အပိုင္း {၁၇}

~ ေဟာ.... ဟိုမွာ မင္းရဲ႕ ဘဲႀကီး လာပါၿပီ... ~

နံေဘးက Luhan ရဲ႕ ခပ္တိုးတိုး ရြဲ႕ေျပာသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကားျပတင္းေပါက္ကို မွီကာ လက္လွမ္းျပတဲ့ Jongin...

~ခဏေစာင့္ ၿပီးေတာ့မယ္~ ဟု ပါးစပ္လႈပ္ရံုေျပာၿပီး ေရွ႕ကို ျပန္လည္အာရံုစူးစိုက္လိုက္ရသည္...

သိပ္မၾကာလိုက္ခင္မွာပဲ မ်က္စိေရွ႕က ရိုက္ကြင္းက ၿပီးဆံုးသြားတာမို႔ ဒါရိုက္တာႀကီးကိုေရာ ရိုက္ကြင္းက လူေတြကိုပါ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ထြက္လာလိုက္သည္..

Luhan ကေတာ့ လုပ္စရာရွိေသးလို႔ဟုဆိုကာ ရိုက္ကြင္းထဲ ေယာင္လည္လည္ လုပ္ရင္း က်န္ခဲ့ေလရဲ႕..

ေသခ်ာတာကေတာ့ Luhan လုပ္စရာရွိတယ္ဆိုတာ ဒီရုပ္ရွင္ထဲမွာ ပါတဲ့ တက္သစ္စ သရုပ္ေဆာင္ေလး Oh Sehun အား ငမ္းမည့္အလုပ္ဆို တာ ေတြးၾကည့္ရင္ ေျပးၾကည့္တာ ထက္ျမန္သည္..

တျခားရိုက္ကြင္းေတြဆို လိုက္ေလ့လာဖို႔ ပ်င္းေနတတ္တဲ့ Luhan ဟာ Oh Sehunရွိသည့္ ရိုက္ကြင္းဆိုလွ်င္ေတာ့ ဖလန္း ဖလန္း ျဖစ္ေနတတ္သည္ မဟုတ္ပါလားေလ..

ကိုယ့္ အေတြးနဲ႔ ကုိယ္ ျပံဳးလိုက္မိတာ Jonginရပ္ေနတဲ့ ဆီေရာက္ေတာ့ နဖူးကို ခပ္ဖြဖြေတာက္ခံလိုက္ရသည္..

~ေဟ့!... တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးစိစိနဲ႔ ဘာေတြ ေတြးၿပီး ျပံဳးေနတာတုန္း...~

~ Luhan အေၾကာင္းပါ.... ~

~ဘာလဲ.. အခုေရာ အဲ့တစ္ေယာက္ ပါမလာပံုေထာက္ရင္ ဟိုမင္းသားကို ငမ္းက်န္ခဲ့ျပန္ၿပီလား.. ~

~ အင္း..ဟုတ္တယ္.... ~

~ကဲ ... ကဲ.. လာ ဖြန္ေၾကာင္ေနတဲ့ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေတြးမေနနဲ႔ေတာ့ ကားေပၚတက္..~

ကားတံခါးဖြင့္ရင္း ေျပာလာတဲ့ စကားေၾကာင့္ လက္ေမာင္းကို ျဖန္းခနဲ ရိုက္ပစ္လိုက္ရင္း

~ Jongin ေနာ္ ... သူမ်ားကို ... ဘာ ဖြန္ေၾကာင္တယ္တုန္း.. အဲ့ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္မတည့္ၾကတာ... ~

Kyung Soo ဘုေတာေတာေတာ့ ရယ္ရင္း

~ မဟုတ္လို႔လား Kyungie ကလည္း...  မနက္ကလည္း ဒီရိုက္ကြင္းကို သူငမ္းခ်င္တာနဲ႔  အေစာႀကီး သြားၾကတယ္ေလ.. အခုလည္း သူပဲ  ငမ္းက်န္ခဲ့တာ မလား... ~