Boy Series# 1: The Badboy's Prisoner (REVISED)

Chapter Three

I bit my lower lips to control my temper. "Please it's not what you think."

Anxiety is starting to creep in my veins, the more I think of it, the more I feel anxious. Paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko ang pangyayaring iyon. Hindi ko sinasadya..

I don't want to experience it again. If that video gets leaked, my whole life will be a nightmare.

"What? That your classmate is dead bacause of you?" Isang malakas na sampal ang binigay ko sa kaniya. "You don't know anything."

Tumulo ang mga luha ko. "Is this what you are? Picking on someone else's weakness? Dahil sa simpleng video na 'yan ay huhusgahan mo ako kaagad? I-i tried to save her! I tried!"

Marahas kong pinunasan ang luha. "Alam ko naman hindi ka maniniwala, so why am I bothering myself trying to explain to you? You know nothing."

Tinalikuran ko siya at malalaking hakbang na nagtungo sa pinto. Nanlalabo pa rin ang paningin ko dahil sa namumuong luha sa mga mata ko.

I hate him! Walang hiya siya!

Pagkalabas ko ng building ay agad akong tumakbo sa open field. Takbo lang ako ng takbo hanggang makarating ako sa likod ng school kung saan ang mga lumang buildings.

I went inside the abandoned room and let myself cry while hugging my knees on the corner. Mabigat ang pakiramdam ko ngayon. Sinubukan kong kumalma pero patuloy pa rin sa pagbuhos ang luha ko.

Walang siyang karapatan! Wala!

Wala siyang alam!

Hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa kakaiyak. Naalimpungatan ako ng maramdaman kong may naglalaro sa buhok ko. Napaatras ako sa gulat.

Dalawang lalaki, at base sa suot nilang ID ay nasa fourth year na ang mga ito.

"Miss, okay ka lang?" tanong nung isa. Sinubukan niya akong hawakan pero pigilan ko siya. "Ayos lang ako."

Iba ang pakiramdam ko kaya sinubukan kong umalis pero hinablot nung isang lalaki ang braso. "Sandali lang, Miss."

"Aalis na ako," mabilis kong sabi saka binawi ang kamay ko. Hinarangan naman ako nung isa pa. Napayuko ako. Bakit kasi dito pa ako pumunta?

"Paalisin niyo ako." seryoso kong sabi.

"Aalis ka agad? Umiiyak ka pa kaya kanina. Dito ka muna, kwentuhan tayo."

"Ayoko. Paaalisin niyo kundi tatawag ako ng pulis!" banta ko sa kanila.

"Yun ay kung makakapagtawag ka." nagulat ako nang bigla niya akong itinulak kaya napaupo ako sa sahig dahilan para magkasugat ang tuhod ko. Nagsimula na akong kabahan.

Napakapa ako sa sahig at nahawakan ko ang isang stick. Mabilis ko itong hinampas ang binti ng dalawang lalaki. Agad naman silang napahiyaw sa sakit. Ginamit ko ang pagkakataon na 'to para tumakas.

"Saan ka pupunta?" nahila niya yung buhok ko. Napapikit ako ng akma niya akong sasampalin ng isang suntok ang nagpatumba sa kaniya.

"Don't you dare lay a finger on her." may galit sa tono nito.

"Saige?" lumingon siya sa akin. "Are you hurt?" nag-aalala nitong tanong. Hindi agad ako nakapagsalita.

He turned to those guys who tried to harass me. Mabibigat na hakbang ang ginawa niya at mabilis silang pinagsusuntok.

Nanlaki ang mga mata ko at agad na lumapit para pigilan siya. Hinila ko ang laylayan ng shirt niya. "Saige, t-tama na.."

Napatigil sa ere ang kamao niya nang marinig ang boses ko. Padabog niyang iniwan ang ngayon ay walang malay na lalaki. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila hanggang makalabas kami ng lumang building.

Tahimik lang akong nakasunod sa kaniya. Umakyat ang lahat ng dugo ko sa mukha nang binitawan niya ang kamay ko. Seryoso niya akong tinignan at dahan-dahang lumapit. I swallowed hard and take a few steps back.

Hindi pa ako tuluyang nakakaatras nang hilahin niya ako sa isang yakap. Nanlaki ang mga mata ko at tila'y hindi makagalaw.

"I'm sorry.." he whispered. My heart begun to pound loudly. Hindi ko inaasahang marinig ito mula sa kaniya. Halos hindi ako makatingin sa kaniya nang bumitaw siya mula sa yakap.

"May sugat ka.." wika niya. Pinaupo niya ako sa upuang semento bago umupo at inangat ang cargo pants na suot ko upang mas makita ang sugat ko sa tuhod.

"Dito ka lang, kukuha ako ng gamot." paalam niya saka mabilis na tumakbo. Nang makaalis siya ay saka lamang ako nakahinga ng maluwag. We had fight earlier dahilan kung bakit muntik na akong mapahamak, but it's my fault anyway, pumunta ako dito nang hindi nag-iisip.

Still, he saved me. I'm thankful for that.

Ilang minuto ang lumipas bago siya bumalik dala ang isang supot. He took a chair and sit in front of me before taking out a strawberry drink, a burger, a cotton, a pack of band aid and a betadine.

Lumuhod siya sa harapan ko at maingat na hinawakan ang paa ko. Dahan-dahan niyang nilinis ang sugat ko gamit ang betadine. I move my leg when it sting a bit. Tumingin siya sa akin bago hinipan ang sugat ko, pagkatapos nun ay nilagyan niya ito ng band aid.

Nakayuko lang ako sa sobrang pagkahiya. Umangat lang ako ng tingin nang inabot niya sa akin ang strawberry drink at burger.

"Thanks.." mahina kong tugon. Dahan-dahan kong binuksan ang wrapper ng burger at maingat itong kinagatan. Tahimik niya lang akong pinagmamasdan pero bakas pa rin ang pagkairita sa mukha niya.

"What are you doing in there?" tanong niya.

"Running away.."

Tinukod niya ang kaniyang siko malapit sa akin at sinalubong ang mga mata ko. "I'm sorry.."

Nilunok ko muna ang pagkain sa bibig ko bago nagsalita. "Sorry din.."

"For what?" kumunot ang noo niya.

"For slapping you.."

He shrugged off. "I deserved it I guess.."

Napangiti ako. Hindi ko alam na may natatagong kabaitan pala ang lalaking 'to. He can transform from a jerk to a complete gummy. Sweet and soft at the same.

I think I'll call him gummy.

-Lucky_Nineteen