SALIGIA - De Zeven Zonden

INVIDIA - Alice

Ik sta als een idioot te dansen samen met Katie en een paar meiden die we kennen van school. Zij dansen allemaal zo soepel en in vergelijking met hen voel ik mij een grote kluns. Waarom is iedereen ook hierin beter dan ik? Ondanks dat ik zo erg mijn best heb gedaan op mijn outfit heb ik het gevoel dat ik alsnog als de sukkel van de groep wordt gezien. Gelukkig heb ik Rosa laten helpen met het uitkiezen van mijn jurk. Zonder haar hulp had ik mij al helemaal stom gevoeld.

Toch probeer ik zo sexy mogelijk te dansen in de hoop dat een van de leuke jongens me in de gaten krijgt voor het einde van de avond. Ik zie Rosa voorbij lopen en glimlach en zwaai naar haar, daarna ga ik weer verder met mijn verwoede poging tot dansen.

Na een aantal nummers plof ik neer op de bank naast Thomas, die nog altijd vol interesse naar zijn spelletje staart. Ik kijk om mij heen en zie Alex, die zijn tong nu in zijn scharrel heeft hangen. Of is dit alweer de volgende scharrel? Ik tik Thomas aan, hij mort eventjes, maar zet toch het spel op pauze. "Is dat nog steeds diezelfde meid als waar Alex laatst mee was?" vraag ik. Thomas staart richting de hoek waar Alex staat. "Nee, volgens mij niet. De vorige had blond haar dacht ik. Maar je weet het maar nooit met Alex". Hij draait zich meteen weer om naar het tv scherm en haalt het spel van pauze af. Tot in zoverre het gesprek met Thomas. Hij kan hartstikke aardig en gezellig zijn, maar is altijd te laat en zodra hij aan het gamen is vergeet hij de hele wereld. Nog eventjes blijf ik op de bank zitten en staar ik maar mee naar het scherm.

Zodra ik mijn voeten weer voel sta ik op en haal een glas water in de keuken. Tegenover de keuken zie ik een groepje leuke jongens, maar geen van hen lijkt mij op te merken. Ik zie een aantal van hen naar de dansende Katie en Emily staren en ik slaak een zucht. Zoals gewoonlijk ben ik niet interessant genoeg, hoe hard ik ook mijn best doe.

Ik sla mijn glas water achterover en ga weer verder met de wijn, die ga ik wel nodig hebben. Met mijn glas in mijn hand ga ik richting Katie en begin weer met haar mee te dansen. Af en toe kijk ik vanuit mijn ooghoek naar de groep leuke jongens, maar het lijkt erop dat ze nog altijd geen oog voor mij hebben.

Des te langer ik dans, des te belachelijker ik mij begin te voelen. En de hakken die ik heb aangetrokken helpen ook niet mee. Ik heb het ook nog eens bloedheet, dus ik loop met een glas water de tuin in om af te koelen.

In de hoek van de tuin zie ik een klein hoopje liggen, maar in het donker is het niet goed te zien wat het is. Ik besluit om er even naar te gaan kijken, niemand zal mij toch binnen missen. Zachtjes loop ik erheen zodat ik geen dieren laat schrikken, voor het geval die bij het hoopje zitten. Maar des te dichterbij ik kom, des te meer het op een lichaam lijkt. En dan herken ik het gezicht, het is Rosa! Ik ren naar haar toe en kniel bij haar neer. Heeft ze te veel gedronken? Is ze flauwgevallen? Rustig schud ik haar heen en weer, maar als ik daar geen reactie op krijg begin ik haar harder heen en weer te schudden. Nog steeds niks. Ook in haar gezicht tikken werkt niet. Ze wordt niet wakker.

In paniek ren ik naar binnen toe en de eerste persoon die ik zie is Alex. Ik grijp hem bij zijn arm en sleep hem al huilend mee. "Zie je niet dat ik bezig ben", knort Alex chagrijnig. Maar ik blijf hem maar in paniek meesleuren. "Rosa. Help. Ze wordt niet wakker" weet ik eenmaal buiten nog net te produceren. Alex kijkt mij verdwaasd aan en ik wijs naar het hoopje naast de boom. Hij rent naar Rosa toe en probeert haar ook wakker te schudden. Als hij aan haar pols voelt zie ik zijn ogen groot worden en hij grijpt meteen zijn mobiel uit zijn broekzak.

"We hebben een ambulance nodig, ze ademt niet meer en ik voel geen hartslag", hoor ik Alex zeggen en ik zak schreeuwend door mijn benen heen. Dit kan niet waar zijn. Net was er nog niks aan de hand met Rosa. Waarom ademt ze nu niet meer?