chapter 4

6.1K 202 1
                                    

Ava's pov

"I'm home" 

Aking bungad nang maka pasok sa loob, naisipan ko na lang kasi mag taxi pauwi dahil wala naman mag susundo sakin. Not literally na walang mag susundo. its just that, I didn't use my phone para tumawag pa dahil ayaw ko rin naman nag hihintay nang matagal.

"Oh bunso, akala ko di ka na maka-kasama sa pag hatid samin." 

Salubong ni Mom at hinalikan ako sa mag kabilaan pisngi. 

"Why would i, Mom? " 

tanong ko sa kanya sabay napatingin sa tao na maingat na bumaba sa hagdan.

"Well, shan said na madami ka pa daw inaasikaso sa school nyo, so that's why di ka nakasama pag uwi nya dito. "

Napataas ang aking kilay saking narinig habang nakatingin pa rin dito, hindi man lang ako na inform na magaling rin pala sya gumawa ng story.

"Oh ganun ba mom, WELL MASIPAG KASI ANG ANAK MO KAYA KAILANGAN TALAGA MAG PAIWAN."  

nilakasan ko sa bandang huli ang aking boses para marinig ni shan, na syang bumaba sa hagdan, pero ang damuho parang walang narinig at maayos pang umupo sa sofa.

"Hahhaha oo naman mana sakin eh, o sya mag bihis ka na ava at malapit na tayo aalis" 

masayang tugon nang aking mommy at tumango na lang bilang tugon habang mainit pa rin ang aking titig sa babaeng damuho.

Bumalik na ulit si mom sa kusina, pero bago ito tuluyan makarating ay inakbayan nya muna ang bruha at tila may binulong pa kaya takang napalingon ako dito dahil bigla itong ngumiti.

Ano kaya sinabi ni mom?

tanong ko sa aking isip habang nag lakad na upang pumunta sa kwarto at mag bihis.

.

.

.

.

.

.

"Where is dad? "  agaran kong tanong nang makababa ako at ang tanging nakita ko lang ay si damuho.

Hinayaan ko lang muna itong uminom at hinintay ko ang kanyang sasabihin, pero pinagsisihan ko agad yun dahil sa pranka nyang sagot.

"Hindi ako hanapan nang nawawala." 

at parang wala lang sa kanya na, nag lakad upang lagpasan sana ako. Pero bago pa man mangyari yun ay agad kong hinawakan ang kanyang braso at inis na tinignan ito.

"Alam mo, ikaw, wala ka talagang pinapalampas na araw na inisin ako." sabat ko, ngunit wala lang ito sa kanya at marahas pa nyang kinalas ang kanyang braso sa aking kamay.

"I don't care." 

huli nyang sabi at tuluyan nang umalis hanggang sa mawala na sya sa paningin ko. but that makes my jaw clenched, dahil sa sobrang irita.

MY STEP SISTERTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon