*cough* *cough*
Blood
Isang buwan na akong inuubo di ko alam kong bakit umiinum naman ako ng gamot. Ilang beses na akong nakaranas na umubo ng may kasamang dugo,Pinabayaan ko lang nong una dahil akala ko sa ngipin ko lang yung nagdurogo pero mas lalong lumala.Kahit ilang beses ko pang itago kay mama at papa nalaman parin nila dahil nga walang sekretong hindi na bubunyag.Kaya mamaya sasamahan nila akong mag macheck up.Gusto nilang makasigurado kung may sakit ako kahit halata naman.
"Rye siena guenza! Nakapag ayos ka na ba?"
Sigaw ni mama mula sa labas ng kwarto ko.kanina pa siya pabalik balik sa pinto ko tapos sigaw ng sigaw. Galit sila sakin dahil di ko pinaalam Ng maaga Kaya if ever na my ma-diagnose na sakit, I need to pay the consequences
"Opo patapos na po"
Tugon ko.Isang buwan na din pala noong huli naming usap Ni dasel.simula non hindi na ako nakipagkita sa kanila balik ulit sa dati na walang komonekasyon ,walang balita sa isat isa at walang pansinan.Pero ganun din yung puso ko balik din sa dati mahal na mahal pa din si dasel pero im trying my best to move on.Kahit nalaman kong si daila ang may dahilan kung bakit ako iniiwasan ni dasel nong mga nakaraang buwan ay di ko na yun binigyang tuon dahil wala na e tapos na ano pang magagawa ko?.kahit hangang ngayun pinalalayo pa din ako ni daila kay dasel at iniiwasan naman talaga ako ni dasel dahil sa selosa niyang gf.ok lang naman sa akin as long as nakikita ko siyang masaya.
Kanina pa ako natapos mag pacheck up at hinihintay nalang namin ang resulta.Nakahiga ako sa kama habang nakaupo naman si mama at papa sa gilid ko.Di ko nga alam kung bakit pa ako nakahiga dito e nagpacheck up lang naman ako hindi nag pa confine.
Agad napatayo si mama at papa ng hawiin ng doktor ang kurtinang nagtatakip sa amin.
"Mrs. And mr. Guenza,i have now the result"
Sabi ng doktor.makahulugan niyang tiningnan si mama at papa saka tumango sa kanila ,tumalikod siya saka lumabas ulit sa loob ng kurtina,Sumunod naman si mama at papa sa kaniya.Tiningnan lang nila ako saka nginitian.Nang nakita kong nakalabas na sila ng tuluyan ay dahan dahan akong bumababa sa kamang hinihigaan ko at lumapit sa nilabasan nila.nilapit ko ang tenga ko at pinakingan sila.
"Good afternoon maam, sir .hindi na po ako magpapaligoy ligo pa, your daughter have diagnosed ...."
Bigla silang tumahimik at ang hikbi nalang ni mama ang naririnig ko.So may sakit talaga ako? Im i going to die?.is this my punishment ? I'm scared. I never expected that I'm going to die earlier than I thought.
Mahabang nagpaliwanag ang doktor and I can't clearly hear it. Mas lalo namang lumakas ang pag iyak ni mama. Pinapatahan siya ni papa dahil baka daw marinig ko. I have a a diseases and i dont have much time to live. Pumatak ang mga luha ko. Tell me this is not happening? I'm not going to die, right? Why me? Wala naman akong ginawang kasalanan ako pa nga Yung lagi sinasaktan but why me? Nagmahal Lang naman ako Ng maling Tao bakit Ang kapalit kamatayan? Why? This is unfair. Patuloy sa pag agos Ang mga luha ko and I'm trying not to sob.
"Doc ,hindi na po ba pwedeng gamutin? is there any treatments doc? I can gave you all our money just save our girl"
Narinig kong nabasag ang boses ni papa at tuluyan na siya humikbi.
"Sorry to say but in your daughter case she only have 10 days to live,hindi na po ito magagamot ng kahit na ano, this stage of disease is incurable. sorry again sir ,madam ,if you'll excuse me."
Agad akong nagmadaling bumalik sa kama ko at pinunahasan ang bakas ng mga luha ko.Ilang minuto rin sila mama at papa sa labas bago sila pumasok ng may mga ngiti sa labi pero iba ang sinasabi ng mga mata nila.
"I think 10 days is enough mama ,papa"
Malawak nangiti ang binigay ko sakanila ,saying that im ok.nagtinginan silang dalawa at sabay na yumakap sa akin. I really don't want to accept it but I need to be strong my family.
Malakas ang iyak ni mama sa balikat ko habang mahigpit naman ang yakap sa akin ni papa.Di ko na napigilan at tumulo na rin ang mga luha ko.
"No sweet heart ,di ka mamatay sasamahan mo pa kami ni papa ,no you dont. Please God don't take our daughter please"
Pagmamakaawa ni mama. Ito na ata Ang pinakamasakit sa lahat . I tightened my hug to my mama and pray to God to let me stay.
Binitawan ko sila sa pagyakap saka pinunasan ang mga luha nila.
"Ma,pa ,we need to be strong."
Nakatingin lang sila sa akin na para akong isang alien na nagsasalita.Gusto ko lang namang tatagan ang kalooban nila .
"This is my fault kung hindi lang kita pinabayan ,kung di ko lang lagi iniisip ang negosyo ko sana naalagaan kita ng maayus at hindi ka mag kakaroon ng gantong sakit."
Sabi ni papa habang galit na galit na sinusuntok suntok ang kama.Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kamay niya.
"Pa,wala kang kasalanan ,nakatadhana na talaga sa akin ito ,wala po kayong kasalanan ,inalagaan niyo po ako ng maayus at nagpapasalamat po ako para doon."
Sabi ko habang lumuluha .Di ko alam kung saan pa nanggagaling yung tatag ng loob ko para sabihin yun sa kanila. I should be sobbing and blaming all.
"Sweet heart please dont leave us alone ,promise me sweet heart"
Mangiyak ngiyak na pagmamakaawa ni mama.nalungkot naman ako dahil di ko kayang ipangako yun.nginitian ko sila at niyakap ulit sila.
"I promise mama ,i promise na hindi kayo iiwan.I will always by your side"
Lumuluhang sabi ko ,napatigil sila sa pag iyak saka ko naramdaman ang higpit ng pagkakayakap nila ,a warm hug for a cold night.
"I love you mama ,papa"
"I love you too anak"
