Soul

33/2 - FİNAL

Lily'yi bıraktım ve bana bakmasını sağladım. İlk defa onu bu kadar çökmüş bir şekilde görüyordum.

"Wendy, sana bir şey söylemem gerek."

"E-evet, seni dinliyorum?"

Karışmış ve solgun görünen saçlarını geriye atarak bana baktı.

"Deehan ile görüşmen gerekiyor."

"Neden? Lily, onun bu konuyla ne alakası var?"

"O evi bulmamıza yardımcı olan oydu. Her ne kadar... Olanlara engel olmayı başaramasakta, ona teşekkür etmemiz gerekiyor. Ama senin görüşmeni özellikle istiyorum çünkü ona bakması için tuttuğum doktor onu farklı yönlendirmiş. Seni... Seni gerçekten görmesi gerek."

"Bugün evinize uğrarım, Lily."

Başıyla onayladı. Yastığını düzelttim ve yatmasına yardım ettim. Arkasını dönerek uyumaya çalışırken yanından ayrıldım.

Odama inerek telefonumu aldım ve Brandon'ın numarasını tuşladım. Hemen açmıştı.

"Wendy?"

"Evet, Brandon, benim. Nerdesin?"

"Evdeyim, Wendy. Bir şey mi oldu?"

"Hayır, yarım saate oradayım."

 -

Brandon'ın evine vardığımda öğlen olmuştu. Ben hazırlanıp tam çıkacakken Lily uyanmıştı ve ona kahvaltı hazırlamadan evden çıkmak istememiştim. Acısını dışa vurarak yaşamasına dayanamıyordum, onu öyle görmeye dayanamıyordum. Lily gibi birini, o kadar güçsüz ve solmuş görmeye dayanamıyordum. Onu yalnız bırakmak istemediğimi söylemiştim ama itiraz ederek bana Deehan'ı görmem gerektiğini söyleyip durmuştu. 

Brandon'ın kapıda beni beklediğini gördüğümde adımlarımı hızlandırdım. Yanına vardığımda ona sıkıca sarıldım. Şu anı bozup Deehan'ın yanına gidecek olmama inanamıyordum.

Brandon'dan zar zor ayrıldım ve onun kolunun altında yürümeye devam ettim. Ondan ayrılmaya hiç niyetim yoktu. Evin içinde Clariss'in yokluğu hemen belli oluyordu. O evde olduğunda genellikle heyecanla bir şeyler anlatırdı -bu genellikle John'la alakalı şeyler olurdu- evde olmadığında ise her saat başı birimizi arayarak rapor alırdı. Ve yine John'u anlatırdı. John'u düşününce daha garip hissettim. Şu an kim bilir ne haldeydi ve ben onun yanında değildim. 

"Deehan'ı görmek istiyorum."

Brandon şaşkın bir şekilde bana baktı. "Tabii. Odamın karşısında ki koridordan devam et. Sağda kalan son odada."