Soul

33/2 - FİNAL

۞ Wendy

Eve nasıl geldiğimi bilmiyordum. Hissettiğim ilk şey belimde ki inanılmaz ağrıydı. O duvara artık nasıl çarptıysam, sırtımın bazı yerlerinin morardığını ile tahmin edebiliyordum. Doğrulmaya çalıştım ama yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Odamda göz gezdirmeye başladım. Karşı koltukta uyuyan Brandondışında oda da kimse yoktu.

Yukarıdan gelen bağırışma seslerini duyunca irkildim. Birkaç saniye sonra bir şeylerin kırıldığını da anladım.

"Brandon!"

Korkarak birden doğruldu. Neden bu kadar korktuğunu anlamamıştım.

"Ah,"

Yorgun görünüyordu. Yavaşça kalkarak yanıma geldi ve yatağın ucuna oturdu. Yukarından gelen -John olduğunu anlayabildiğim- sesleri duyuyordu ama benim kadar şaşkın görünmüyordu.

"Wendy..."

"Brandon neler oluyor? Kalkmama yardım eder misin, lütfen. John neden bağırıyor? Onu görmem gerek,"

Kalkmaya çalıştığımda yavaşça omuzlarımdan tuttu ve bunu engelledi. Gözlerini kapatarak nefesini üfledi. "Wendy, şu anda olmaz."

"Neden?"

"Bırak beni Amelia!- Hey, hey sen gerçekten az önce benden sakin olmamı mı istedin? Sen- Sen ciddi olamazsın değil mi? Bu gerçek olamaz değil mi?! UZAK. DUR. BENDEN!"

"Brandon onu görmem gerek."

"Wendy.. Sana hatırlatmak istemem ama-" duraksadı ve devam etti. Gözlerini benden kaçırıyordu. Alnımı öperek bana sarıldı. "Seni azıcık, çok azıcık bir süre için, yalnız bırakacağım. Yaşadığın son saatleri düşünmeni istiyorum... Ve... Ve lütfen, ah, kendini üzmemen için diyebileceğim tek bir kelime bile yok Wen."

Merdiven başında dikiliyordu. "Şu an gerçekten kendimde değilim. Herkesin biraz yalnız kalması gerekiyor." 

Yavaş adımlarla merdivenlerden çıktı ve gözden kayboldu. Belime dikkat ederek doğrulmaya çalıştım.

Slyvia Helmos ve... Ve Cherly Jasstaur. İkinci olan kız, adını unutmamamı söylemişti.

Çünkü ayin sırasında yapacaklarının canımı çok fazla acıtacağını biliyordu.

Gözlerimi kapatarak hatırlamamak istedim. Hayır. Hayır. Yaşanmadı. Olmadı.

Ama kendime engel olamıyorum. Her an gözümün önünde canlanmaya başlamıştı. Ve işte, Slyvia, Lana'ya doğru ilerliyor.

"Hayır. Lütfen. Hayır. Gerçekten yaşanmış olamaz, hayır."