Sunyoung ရဲ႕ တိုက္ခန္း တစ္ဝိုက္မွာ ရဲကားမ်ားရွိေနသည္။ ေဘးနားက ထိုင္ခံုေပၚမွာ တင္ထားေသာ ဖုန္းေလးကိုသာ Changmin ေငးျကည့္မိသည္။
Sunyoung သူ့ကို ဘာမွ မေျပာျပခဲ႔…
Yuri ေခၚသည္…သူ့ မိခင္ ေခၚသည္…ထို့ေနာက္ ဖခင္ က ေခၚသည္။ ေနာက္တစ္ဖန္ မိခင္က ထပ္ဆက္သည္။
ဘယ္သူ့ဖုန္းကိုမွ သူမကိုင္ပါ။ သူ့မိခင္ကို ျပန္ေျဖမယ္ဆိုလည္း Yuri အေျကာင္းက လြဲလို့ တျခားရွိမွာ မဟုတ္။ ျပီးေတာ့ Yuri လည္း အဆင္ေျပေနသားပဲ…စိုးရိမ္စရာမွ မရွိတာ။ေနာက္ သူ့ဖခင္က်ေတာ့ ဘာလို့ ဖုန္းဆက္လဲ သူမသိနိုင္ေပမယ့္ ဒီတိုင္း စကားမေျပာခ်င္လို့ကို မကိုင္တာျဖစ္သည္။
An Sunyoung…!! သူမ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ရက္တာလဲ…!? သူ့ မွာ ဘာေတြမ်ား ခ်ို့ယြင္းခ်က္ရွိေနလို့ ဒီလို လုပ္ရပ္မ်ိုး လုပ္သြားရတာလဲ…? သူကေရာ ဘာလို့ အဲေလာက္ ငတံုး ျဖစ္ေနခဲ႔ရတာလဲ…!?
~
"မ, ကြ်န္ေတာ္တိုု့ အတူတူ ထြက္ေျပးရေအာင္ကြာ…ျပီးရင္ လက္ထပ္ျကမယ္ေလ…"
တစ္ခါက သူမေပါင္ေပၚမွာ ေခါင္းအံုးရင္း သူေျပာခဲ႔ဖူးသည္။
"အရူးေလး…"
သူမက သူ့ဆံပင္ေတြကို ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေပးရင္း ျပံုးသည္။
" ဘဝဆိုတာ မင္းထင္သေလာက္ မရိုးရွင္းဘူး Changmin…"
"ဒါေပမယ့္ …ကြ်န္ေတာ္ ဘာမဆိုလုပ္နိုင္တယ္ေလ…!! ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာက……ကြ်န္ေတာ္အလုပ္လုပ္မယ္…ကြ်န္ေတာ္တို့ နွစ္ေယာက္စာအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ရွာေကြ်းမွာေပါ့…ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ခ်က္လည္းခ်က္တတ္တယ္…မ အဲဒါေတြအတြက္ ဘာမွပူစရာမလိုဘူးေလ…ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စုထားတဲ႔ ေငြေတြလည္းရွိပါတယ္…အဲဒီေငြေတြနဲ႔ဆို မ အရမ္းျကိုက္တယ္ဆိုတဲ႔ ကမ္းေျခမွာ အိမ္ေလး တစ္လံုးေလာက္ေတာ့ ဝယ္နိုင္ပါတယ္ မ ရဲ႕…~"
~
အကုန္လံုးက ေငြေျကးသက္သက္အတြက္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဟု Changmin ထင္မိသည္။ အဲဒါဆို ဘာအတြက္လဲ…? သူခ်စ္တဲ႔ မိန္းမအတြက္ ဘာမဆို ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္ေနရဲ႕နဲ႔ သူအတြက္ အေျဖက ဘာလို့ အျမဲတမ္း အျငင္းဝါက်ပဲ ျဖစ္ေနခဲ႔ရတာလဲ…?
