[✓] dietician ➸ vmin

17| Sıcak şarap ve kaliteli öpüşme

B.O.M.O - Tatiana Manaois

yorumlarınızı görmeyi çok isterim :3

Her yaşımın getirdiği huylarım vardı. Dönemsel takıntılarım ve belki de bir daha bırakamayacağım alışkanlıklarım. Yaşantımın en verimli çağındaydım. Gençtim, bir şeylere sıfırdan başlamak için hiç de geç değildi ve bunun bilincinde olmak bir adım öne itiyordu beni.

Taehyung kollarımda uyuyakalırken hiç de uykum yoktu. İşte bu da son yıllarımın alışkanlıklarından biriydi. Özellikle evlendikten sonra. Uyurken Taehyung sarılmıyorsa ya da ona kollarımı dolayamıyorsam rahat bir uyku çekemiyordum. Saçları boynumu ve göğsümü gıdıklıyordu, düzenli nefes alışverişleri tenime çarpıyordu, belime attığı kolu öylece üzerimde duruyordu. Gülkurusu, ince duran dudakları hafif aralıktı, ressamın özenle fırça darbesi vurmuş gibi olan kaşları çatık değildi, düz kirpikleri elmacık kemiklerine dökülüyordu.

Elimin tersiyle yumuşak tenini okşadım, tatlı bir his bırakan pürüzsüz esmer ten hayatımdı benim. Yumuşak, ince tutamlı, her zaman hoş kokan, kaşlarının hizasında duran saçları vardı. Parmaklarım sürekli oynardı tutamlarıyla, parmak uçlarımda bıraktığı rahatlatıcı hissinde kaybolurdum. Sonra gözleri vardı. Bir bakışıyla beni eriten, bir bakışıyla iliklerime kadar donduran ve genelde aşkını göstermekten çekinmediği kahverengi, büyük, güzel gözleri. Parmağımı düzgün burnunda kaydırdım daha sonra. Dudaklarına takıldı tenim. Öperken başımı döndürüyordu genelde, Taehyung'la sevişmeyi sevdiğim kadar öpmesini de seviyordum. Dudaklarının üzerimde tatlı bir hissi vardı.

Derin bir nefes alarak havaya baktım camdan. Yağmur yağıyordu ve bu kısık ışıkta tam da düşüncelerime eşlik etmesi gereken sesti. Taehyung'la bugün yürüyüş yapmıştık buz gibi havada. Ne kadar donsam da ve eve geçmeye can atsam da sevdiği için o sahilde, elimdeki uzun kâğıt bardakta kahvemi yudumlamıştım.

Bu durum zihnime bazı görüntüleri düşürdü. Aralık dudaklarına bakmam gülümsetmişti beni.

Taehyung'la arkadaş takıldığımız dönemlerdi. Onun bana karşı olan hislerini biliyordum ancak karşılık verecek bir şeyler hissetmediğim için ve aramızdaki bağı koparmamak için böyle bir yola başvurmuştuk. Benim tarafımdan bir sorun yoktu, onun arkadaş haline de hayrandım. Hayatımın buhranlı bir döneminde tanışmış olsak da ve sürekli bir şeylere sinirlenmemi ya da üzülmemi dinlemiş olsa da iyi gitmişti aramızdaki bağ. Ancak eşim tarafından durum neydi bunu hiçbir zaman tam olarak bilemeyecektim. İlk günden beri biliyordum bana karşı hissettiklerini. İlk günden beri biliyordum arkadaşlığın onun için hoş bir yöntem olmadığını ancak bencil olduğumu kabul edeli çok oluyordu zaten.

Bir şekilde dostluktan öte hislerini bilerek takılmaya devam ettik. O hiç açık vermedi bu durumda, davranışlarıyla, konuşmalarıyla, kurduğu temaslarda hep bir sınır vardı. Bencildim dediğim gibi. Hayatımın en zor günlerinden, en acı verici döneminden geçiyordum. Taehyung'un hislerini önemsememekten ziyade ne yapacağımı bilemiyordum aslında. Onu kaybetmek isteyeceğim son şey bile değildi. Görüp görebileceğim en kibar ve anlayışlı insanlardan biriydi, onu arkadaş da olsa yanımda isteyecek kadar hislerimi ön plana çıkarmıştım.

Bu durum biraz adiceydi, kabul ediyordum, fakat bu aynı zamanda ona alışmamı da beraberinde getirmişti. Hiçbir zaman olmaz gözüyle bakmamıştım ancak umut verecek davranışlarımdan da olabildiğince kaçınmıştım çünkü sağım solum belli olmazdı benim. Tecrübeye sabitti.

Ona gün geçtikçe alışıyordum, alıştıkça garip bir şekilde hayatıma ortak ediyordum ve ilk kırılma noktasını ağladığım vakit yaşamıştık. Taehyung'un o zamana kadar koruduğu mesafesi ağlamamı görünce yok olmuştu.