Πιέζει τα χείλη του ενάντια στα δικά μου απαλά κάνοντας με να κλείσω τα μάτια μου ενώ απολαμβάνω τη ζεστασιά των ρόδινων χειλιών του.
Με μία κίνηση του χεριού μου τον σπρώχνω στο στέρνο και σηκώνομαι γρήγορα όρθια βαδίζοντας προς την έξοδο του δάσους.
"Έλλη" φωνάζει την ώρα που τρέχει για να με προλάβει "Έλλη μη με αφήνεις μόνο" η ραγισμένη του φωνή αναγκάζει τα πόδια μου να σταματήσουν. Στρέφω το σώμα μου προς το μέρος του και τα δακρυσμένα μας μάτια συναντούνται.
"Άσε με να σε πάω σπίτι" ψιθυρίζει λαχανιασμένος πλησιάζοντας το χέρι του στο μάγουλο μου. Γυρνάω από την άλλη προσπαθώντας να αποφύγω την επαφή μας.
"Εντάξει" απαντάω σκουπίζοντας τα μάτια μου. Με προσπερνάει περπατώντας αργά προς την μηχανή του. Κάθεται πρώτος και καταφέρνω να κάτσω χωρίς να χρειαστώ την βοήθεια του.
Τυλίγω διστακτικά τα χέρια μου στη μέση του ανατριχιάζοντας σε κάθε μας επαφή.Ξεκινάει να οδηγάει με γρήγορη ταχύτητα προσφέροντας μου την ίδια ευχαρίστηση.
Με φίλησε.
Η αίσθηση των χειλιών του ήταν τόσο όμορφη. Τόσο πρωτόγνωρη για μένα. Τα χείλη του με μία ξεχωριστή γεύση που δεν θες να σταματήσεις να γεύεσαι.
Θα μπορούσα να τον φιλάω συνεχώς αν δεν ήξερα πως όλο αυτό ήταν λάθος.
Γιατί ξέρω πως αυτό το φιλί δεν σημαίνει τίποτα για εκείνον. Για εμένα όμως;
Για εμένα ήταν το πρώτο μου φιλί.
Σε κάθε άλλη περίπτωση θα είχα φρικάρει, αλλά αυτό το φιλί το ήθελα.
Δεν το είχα διαπιστώσει αλλά ναι, το ήθελα. Θα ήθελα να είναι το πρώτο και το τελευταίο, το κάθε μου φιλί. Το δικό του.
Κρίμα που ενώ για εμένα σημαίνει τόσα πολλά για εκείνον δεν σημαίνει τίποτα.
Κρίμα που ερωτεύτηκα πάλι το λάθος άτομο.
Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να παρασυρθεί. Δεν θέλω να γίνω ξανά κορόιδο. Δεν είμαι κάποιο παιχνιδάκι, έχω και γω συναισθήματα. Όσα μου έχουν απομείνει. Ξέρω πως δεν κάνει σχέσεις και δεν θα αλλάξει αυτό απλά επειδή με φίλησε.
"Ψιτ, Ελ. Φτάσαμε" λέει σταματώντας τη μηχανή μπροστά από το σπίτι μου. Κατεβαίνω από τη μηχανή και κοιτάζω τον άδειο δρόμο της γειτονιάς.
"Ευχαριστώ" ψιθυρίζω δίχως να τον κοιτάξω. Περπατάω προς την μεγάλη εξώπορτα και αφού την ξεκλειδώσω μπαίνω μέσα κολλώντας την πλάτη μου πάνω της. Αφήνω το σώμα μου να γλιστρήσει μέχρι που ακουμπάει το πάτωμα.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Make Me Smile
Teen Fiction"Γιατί δεν χαμογελάς;" με ρωτάει, ενώ το βλέμμα του με καρφώνει στα μάτια. "Δεν υπάρχει λόγος να το κάνω" λέω και παίρνω τα μάτια μου από πάνω του. Πιάνει το πηγούνι μου και σηκώνει ελάχιστα το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτώ στα μάτια. "Εγώ θα σου...
