Ολοκληρωμένη!
"Όσο οι σταγόνες της βροχής του μ ακουμπούσαν,τόσο ξεχνούσα ποια ειμαι και επικεντρωνόμουν σ αυτό που με έκανε να γίνω.Μα πιο πολύ σ αυτό που μ έκανε να νιώσω,το πάθος,το πάθος για ζωή,το πάθος για έρωτα."
Μια ιστορία πάθους,ανάμεσα σε...
Μετά από λίγο ψάξιμο,νομίζω πως κάπως έτσι φαντάζομαι τον Άλκη. (RyanReynolds)
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
"Αν προπονείσαι για του Ολυμπιακούς τα πας περίφημα για κατοστάρι." Ο Άλκης με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
Εδώ και δέκα λεπτά περπατάω με κατεβασμένο το κεφάλι και δεν ξέρω ούτε που πάω,ενώ εκείνος ο καημένος προσπαθεί να με φτάσει.
"Συγνώμη,ήμουν απορροφημένη στις σκέψεις μου." Είπα και σταμάτησε να τον κοιτάξω στα μάτια.
"Θες μια αγκαλιά;" Μου απάντησε και άνοιξε τα χέρια του,ενώ εγώ δεν κουνήθηκα ρούπι και έμεινα να τον κοιτάζω επιφυλακτική. "Φιλική" Τόνισε και δέχτηκα κουνώντας το κεφάλι μου.
Με αγκάλιασε σφιχτά και εγώ άφησα τον συσσωρευμένο εσωτερικό μου πόνο να βγεί από μέσα μου, κλαίγοντας γοερά. Δεν μίλησε,μόνο με αγκάλιαζε και με χάιδευε στη πλάτη. Σκατά, όλη η ζωή μου,από τότε που είχα γεννηθεί πήγαινε σκατά.
Είχα κουραστεί τόσο πολύ,από τότε που θυμόμουν τον εαυτό μου,πάλευα για κάτι. Για εμένα ποιός πάλεψε; Ουφ, Διδώ, γιατί συνεχίζεις να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Μόνο εσύ τυραννιέσαι.
Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα λυπημένα τον Άλκη.Με κοίταξε και εκείνος και για μια στιγμή ένιωσα πως θέλω να τον φιλήσω,λες και τα χείλη του θα μου έδιναν το αντίδοτο για να ξεχάσω τον Άγγελο. Την ίδια στιγμή το μετάνιωσα. Έπρεπε να είμαι ξεκάθαρη μαζί του. Έπρεπε να του πω την αλήθεια.
"Άλκη..."
"Ηρέμησε,δεν μου χρωστάς καμία εξήγηση. Μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί και απλώς να σου κρατώ συντροφιά.Τι λες;" Τα λόγια του τόσο ήπια,όσο και η φωνή του χάιδευαν τη ρημαγμένη μου ψυχή.
"Πρώτη φορά θέλω να μιλήσω,άσε με να το κάνω." Του ζήτησα και εκείνος έγνεψε καταφατικά και καθήσαμε αντίκρυ δίπλα στη θάλασσα.
