Pero I can't change the fact that Rosendale Ibañez was still a walking mystery. Ang dami ko pa ring hindi alam sa kanya at hanggang ngayon, hindi ko pa rin ma-gets ang ilang mga bagay na ginagawa niya. She's just so unpredictable that it's always a struggle to be with her. One second she's okay and the next was not. It's like she's a combination of everything I like and dislike. It's really frustrating.

"Sit on my lap, Echo."

Nag-lag yata utak ko sa narinig. Pinanlisikan ko siya ng mata. "Excuse me?"

Hinawi niya ang bangs pakanan dahilan para masilayan ko na naman ang mga mata niya. Her brown eyes were gazing so deep at me that it made me gulp and I think I even felt my heart skipped a bit because of that. Fuck it, I was starting to get weird. What the heck was this kind of reaction?

"Don't you remember something?" Tanong niya sa akin kasabay ng isang nakakainis na ngisi. "A week already passed." Natigilan ako sa sinabi niya. Nag-sink agad sa akin kung anong gusto niyang ipahiwatig. Halos mahugot ko ang hininga. Ano ba itong pinasok ko? "Now, will you sit on my lap?"

"C-can we just kiss normally? Why do I have to sit on you anyway?"

"What is normal when I am not?" She asked back, trying to annoy me.

Oh, my goodness, ang sarap niyang sapakin! "Are you kidding me?"

"Sit, Echo."

"Ayoko!"

Narinig ko ang malakas na pagbuntong-hininga niya. Muntik pa akong mapatili nang bigla na lang niya akong hinila hanggang sa tuluyan nga akong mapaupo sa lap niya. Kung paano niya nagawa iyon ng mabilis, I didn't fucking know. But this was definitely and fucking embarrassing! Parehas kaming naka-short kaya ramdam ko ang balat niyang nadampi sa akin.

"The fuck, Rosendale!" I hissed. "Nababaliw ka na naman!"

She smiled which I rarely see from her. Somehow, it relaxed me a bit but still, this position was really uncomfortable. We were so close and sitting on her lap was...I can't even expressed it in words!

"I need my antidote now, Echo."

"Hindi ako gamot!"

She grinned. She held my nape gently habang ang isang kamay niya ay nasa baywang ko, caressing it. Inipit niya ang ilang hibla ng buhok ko sa tainga before pulling me in. Napalunok ako. My heart kept drumming so loud inside my ribs. Hindi naman siguro niya ito mararamdaman. Please don't let it be heard. This was fucking insane.

"Close your eyes, Echo, and open your mouth a bit."

"Will you please refrain from saying that?" Inirapan ko siya. "You sounded like a pervert."

"Open your mouth, Echo."

Ang tigas ng ulo! Hindi ko siya susunod. Parang wala lang naman sa kanya iyon.

She then kissed me without hesitation and that's when I slowly closed my eyes. Her kiss still felt soft, it didn't change a bit. She started moving her lips, urging me to follow its rhythm which I did. Kinagat pa niya ang ibabang labi ko bago tuluyang ipasok ang dila niya sa bibig ko. It hurts a little when she bit my lip but it's tolerable. Baka nanggigil lang.

Hindi ko sinasadyang mapaungol nang pinalalim niya ang halik. I never moaned this way in my entire life!

Nakaramdam ako ng hiya dahil doon at sinubukang lumayo pero hindi niya ako hinayaan. She pulled me closer, her hand snaking around my waist. Sobrang dikit na naming dalawa. Pakiramdam ko mapupugto ang hininga ko sa ginagawa niya but I think she didn't mind, she's not even trying to stop just to breathe.

We kissed for I didn't know how long. It's making me warm, hindi ko alam kung komportable ba sa pakiramdam yung init o hindi. I thought the kiss last week was already intense but this one's different. I groaned when she bit my lip again, mas madiin, eh.

Sa tuwing susubukan kong ilayo ang sarili ay palagi niya akong hinahapit palapit. Nasa likuran ko na ang dalawang kamay niya na humahaplos sa akin at niyayakap ako nang mariin. Nagsisimula na akong mangawit sa pwesto ko at makaramdam ng matinding pagkailang. I can't help but gripped her shoulders hard.

I felt something...wet...in between my...thighs. I didn't really understand this kind of reaction. What the heck was this embarrassing feeling?

Hindi ko na kinaya yung pagkailang ko so I tried my best to push her a bit. "T-teka. Rosendale," I protested firmly despite my trembling voice when she tried pulling me close again. "Stop, now."

Parehas kaming malalim ang paghinga. I didn't know if it's just the lightning of my room pero parang nag-darkened ang color ng mata niya.

"Is it too much?" she asked. I felt my cheeks warming up more when she caressed my chin but winced after touching my lips. "May konting blood sa lower lip mo. I think I bit you a little bit hard. Masakit?"

"Mahapdi," sagot ko lang. Nakaramdam ako ng inis nang makita siyang napapangisi. "Will you stop grinning, Rosendale? Sapakin kita."

"Can't help it. I think I'm so bad for finding it cute."

"Baliw ka na." I said in a hissing voice. She just shrugged her shoulders.

Wala na akong maisip na sasabihin. Yung halik pa rin namin ang tumatakbo sa utak ko lalo na yung kawirduhang naramdaman ko.

Umalis na ako sa pagkakaupo sa kanya. Damn it, feeling ko nanlalagkit ako. "Maliligo lang ako. Pagbalik ko dapat wala ka na sa kwarto ko."

_____

Living With The Psychopath (GL) [Completed] [Self-Published]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon