Laviva • Namjin

14/Final

Birkaç gün sonra

" Elimi tutmak ister misin?" namjoon tedirgince yanında duran sevgilisine baktı. Namjoon her ne kadar jin'e sakin olmasını söylese de her şey öyle kolay olmuyordu. " Babamın böyle şeylere karşı olduğunu biliyorsun namjoon. Zaten korkuyorum bide elini tutup adamı kalp krizinden öbür tarafa mı yollayalım? Hayır yani sen rahat olabilirsin ama ben öy-"

jin dudaklarına kapanan sıcak dudaklar ile anında yumuşamıştı. Öpüşüne karşılık verirken ağzının içine bir yılan gibi giren dil ile inleyerek geri çekildi. " Sana inanamıyorum ya  bu durumda bile kendi şeylerini şey ediyorsun ?" Namjoon gülerek arkasına yaslanınca jin tekrar saatine göz attı.

Kapının açılıp kapanma sesini duyunca hemen ayağa fırladı. Namjoon ise sadece koltukta dikleşti. Jin'in babası salona girdiğinde gördüğü manzara ile kaşlarını çattı.

"Senin ne işin var burada?" Jin anında konuşmaya başlamıştı. " Baba ben şey yani biz sana bir şey-" jin eline dokunan el ile susarak namjoon'a baktı.

Namjoon yavaşça ayağa kalktı ve jin'i yanına çekti. "Bizim sizinle konuşmamız gereken bir konu var bay Kim". jin'in babası hiç itiraz etmeden ikisinin karşısına oturdu. Ortamda fırtına öncesi sessizlik vardı ve sanki birazdan bir şey olacak ve kıyamet kopacakmış gibiydi. Namjoon derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

" Bakın bay kim biz yani ben her ne kadar söylemeyelim desem de jin ısrar etti. Bu yüzden size bir şey açıklamamız lazım." Bay kim ayağa kalktı ve onlara bakmadan arkasını döndü.

"Sizin gibi iğrenç insanları evimde görmek istemiyorum. Defolun buradan!!" jin bir an neye uğradığını şaşırmıştı.

Namjoon ise gayet sakin ve soğuk bir tavır ile sevgilisinin elini tuttu. Jin her ne kadar istemesede Namjoon' u seviyordu ve ondan ayrılmak istemiyordu.

Yani sadece geceden geceye gördüğü bir adamı mı seçmeliydi? Namjoon'un elini daha sıkı tutarak ayağa kalktı. Kararı tabi ki Namjoon'du Kafasını eğdi ve razı geldi başka ne yapabilirdi ki. Namjoon bir yandan kapıya ilerliyor diğer yandan da jin'i yanına çekiyordu. Evden çıktıklarında ne jin kafasını kaldırdı ne de Namjoon durdu. 

Sonunda Namjoon durduğunda jin kafasını kaldırıp Namjoon'a baktı. Kendi mabetleri olan o küçük çocuk parkındaydılar. 

Gözyaşları görüş alanını bulanıklaştırsa da ağlamayı kesemiyordu. Namjoon baş parmağıyla jin'in gözyaşlarını sildi.

Jin boğuk sesiyle konuştu "Peki şimdi ne olacak?" Namjoon hafifçe jin'in dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu. "Şimdi ne mi olacak? Sen benimle beraber ölene dek birlikte bu mabette yaşayacaksın ve sonsuza dek mutlu ayrıca benim dırdırımı çekip bıkkın ama mutlu biri olacaksın"

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

-THE MUTLU END 

.

.

.