Jak to jest, że nikt nam o tym nie mówił?
Jak to jest, że nikt nie wie co czujemy?
Jak to jest, że palimy by odetchnąć,
Jak to jest, że pijemy by zapomnieć?
Jak to jest, że każdy nas oszukuje?
Jak to jest, że nie ma realnych przyjaciół?
Jak to jest, że szukamy adrenaliny by się uspokoić?
Jak to jest, że boimy się być sobą?
Jak to jest, że próbujemy się zmieniać
dla kogoś?
Jak to jest, że ciągnie nas do złego,
a zabiera od dobrego?
Jak to jest, że denerwują Nas obowiązki?
Jak to jest, że żyjemy czymś czego nie ma?
Jak to jest, że słowa straciły wartość?
Jak to jest, że nikomu już nie uwierzymy
jak kiedyś?
Jak to jest, że wszyscy nas ranią?
Jak to jest, że sami ranimy siebie?
Dlaczego...
Dlaczego nikt nie wie co czujemy?
Dlaczego palimy, by odetchnąć?
Dlaczego pijemy, żeby zapomnieć?
Dlaczego każdy nas oszukuje?
Dlaczego nie mamy realnych przyjaciół?
Dlaczego szukamy adrenaliny?
Dlaczego boimy się być sobą?
Dlaczego próbujemy zmieniać się dla kogoś?
Dlaczego ciągnie nas do złego, a zabiera od dobrego?
Dlaczego denerwują Nas obowiązki?
Dlaczego żyjemy czymś, czego nie ma?
Dlaczego słowa straciły wartość?
Dlaczego nikomu z łatwością nie uwierzymy?
Dlaczego wszyscy nas ranią, a my ranimy siebie?
Bo to my.
Odmienni, a jednak tacy sami.
Zagubieni.
Smutni.
Szukający czegoś, co powstrzyma nas od złego.
Szukamy wsparcia, miłości,
Lecz nie wiemy jak je znaleźć...
