(Zawgyi)
ရဲရင့္မာန္သူ႕ကိုသားလို႕ေခၚလိုက္တဲ႔အခ်ိန္တိုင္းမွာေႏြးေထြးမႈ႕တစ္ခုကိုခံစားရတယ္။အေဖအရင္းတစ္ေယာက္လိုသူ႕အေပၚျမတ္နိုးတဲ႔ဦးနႏၵဆိုတဲ႔
လူကိုသူေလးစားတယ္အားက်တယ္သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ပံုစံအတုိင္းတစ္ေသြမတိမ္းလိုက္နာတယ္အားကိုးတယ္
ဦးနႏၵရဲ႕စကားကိုသူ႔အေမအရင္းရဲ႕စကားထက္ပိုျပီးနားေထာင္သည္အထိေလးစားသည္ပင္။
"အေဖ…"
အခန္းေထာင့္အေမွာင္ထဲကေနေျဖးေျဖးခ်င္းထြက္လာတဲ႔
ခန္႕ညားျပီးေတာင့္တင္းတဲ႔ခႏၶာကိုယ္ရွိတဲ႔လူျကီးတစ္ေယာက္ကိုျကည့္ရင္းေခၚလိုက္သည္။
"သား…မင္းဘာေတြေဒါသထြက္ေနတာလဲ"
မာန္လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေနေအာင္ဆုပ္ထားလိုက္သည္။
"မင္းရာဇာ…!"
"မင္းဘဝမွာအရံႈးေတြနဲ႔ပဲအဆံုးသတ္ရတာဘာလို႔လဲသိလား"
"မသိဘူး"
"မင္းေဒါသကိုသိပ္ေရွ႕တန္းလြန္းလို႕…အရာရာကိုအကြက္ျကိုမေတြးပဲလုပ္ပစ္ေနလို႔က်ရံႈးေနရတာ"
"ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္သင့္လဲ"
"ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုနိုင္ဖို႕ဆိုရင္ဘာမဆိုေပးဆပ္နိုင္တယ္။"
"ေအး…မင္းေပးဆပ္ရမွာတစ္ခုပဲရွိတယ္သား
အခ်ိန္……"
"ဟုတ္ကဲ႔…"
"လူတိုင္းမွာအားနည္းခ်က္ဆိုတာရွိတယ္။မင္အဲ႔ေနရာကိုသိတာနဲ႔မင္းနိုင္ျပီ
အားနည္းခ်က္ကိုထိမိလိုက္လို႔မခံစားသြားရတဲ႔လူဆိုတာမရွိဘူး…အခ်ိန္ယူေလ့လာပါ"
"ဟုတ္……"
မင္းရာဇာ…မင္းရဲ႕အားနည္းခ်က္ကဘာျဖစ္မလဲ…
မင္းမွာအားနည္းခ်က္ေတာ့ရွိတယ္
မင္းဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာျပတာပဲရွိတာ…
ငါအဲ႔ဒါကရေအာင္ရွာမယ္…
စူးရွေတာက္ပေနတဲ႔ေနအလင္းေရာင္ကအခန္းျပတင္းေပါက္မွ
တစ္ဆင့္သီဟ၏မ်က္နွာေပၚသို႕ထြန္းလင္းေနေလသည္။
သီဟမ်က္လံုးမ်ားကေနအေရာင္ျပန္ဟပ္ေနတာေျကာင့္
လဲ႔ျပီးအေရာင္ေတာက္ပေနသည္။
အိပ္ယာနိုးလွ်င္ခ်က္ခ်င္းမထတတ္ပဲ၁၅မိနစ္၃၀မိနစ္ေလာက္
လွဲျပီးစဥ္းစားေနတတ္ေသာသီဟ၏အက်င့္ကအခုထိမေပ်ာက္ေသးဟုပင္ဆိုရမည္။
YOU ARE READING
Beyond the galaxy(ZG+Uni)
Romanceတစ္ေန႕ငါတို႕စျကာဝ႒ာရဲ႕အစြန္းတစ္ေနရာကိုေရာက္ေအာင္သြားျကမယ္ မင္းရယ္ငါရယ္ဆိုတာပဲရွိတဲ႔ေနရာကိုေပါ့......! (Unicode) တစ်နေ့ငါတို့စကြာဝဋ္ဌာရဲ့အစွန်းတစ်နေရာကိုရောက်အောင်သွားကြမယ် မင်းရယ်ငါရယ်ဆိုတာပဲရှိတဲ့နေရာကိုပေါ့......!
