Ik liet mijn tas op de grond vallen. Waarom kan er bij mij nou nóóit iets goedgaan?! Ik stampte naar boven. "Kritiek fouten kritiek fouten kritiek!" Mijn broer kwam binnen. "Ben thuis!" Riep hij. "Donder op!" "Nou nou je hebt me niet gemist?" "Ik..." Ik herstelde mezelf en gaf mijn broer een knuffel. "Sorry Mark..." "No problemo" "hoe was het?" "Gaaf! Zwitserland is GEWELDIG! We hebben gesnowboard en het was gewoon super!" Riep hij. "Tof!" "Wil je eh...nu gaan?" "Tuurlijk..." Zei hij suffig. "Dag Mark..." Ik duwde gem mijn kamer uit.
Ik stond voor HafferWood, er liepen al heel wat mensen over het plein. "Druk he?" Hoorde ik een stem. "Ja nogal..." "Sorry van...eh..gister..." Stamelde Nick. "Oh...niet erg..." "Ik heb er met Max over gepraat en..." Ik voelde een tinteling, zou het mogen? "Het is beter als je niet meedoet in inze band. Voor je band zelf en voor onze vriendschap.." Ik storte in. Wat! Ik beende weg. Ik liep de aula in.
"Ladies and Gentleman! Hey it's me! I'm back! Back to school! Lots of you don't know me...that wil change! I'm back from my Travel to America and coming back to Hafferwood!" Klonk door de boxen. "It's me! Nikkie Bosæm!" Ik keek baar het podium, er stond een meisje. Ik hoorde gegil. Max rende langs me. "Nikkie!" Schreeuwde hij. Het meisje op het podiun keek op. "Max!" Riep ze in een Americaans accent. "Hey! How ya doin?" "I'm...i'm....great!" Riep hij. Max knuffelde haar, ik voelde een steek van jallozië... Nikkie rende hand in hand met Max de trap af naar buiten. Iedereen klapte en rende achter ze aan. De menigte sleurde me mee. "Hee! Stop! Hee!" Riep ik. Maar niemand hoorde me. Ik sloeg wild om me heen. Toen de menigte langzaam 'uit elkaar viel' kon ik weer normaal ademen. "Hey Max!" Ik zwaaide. Niemand van de jonens zag het. Ik liep naar ze toe. "And...what did you do in America?" Vroeg Nick. "Oh...so many things! I'd make an CD! America listin to it on the radio, wait here..." Ze duwde een cd in Max zijn handen. "When i'm home i'll listin it!" Lachte hij. Alle jongens hadden aandacht voor haar. "Hee!" Schreeuwde ik. "Hey Olivia!" "Hey..." Nikkie keek me aan. "Hi! I'am Nikkie!" "I heard it..." Zei ik kattig. "Wat een uitsloofster!" Riep ik naar de jongens. "Ssssh!" "Huh? What she said?" "Nothing..." Stelde Max haar gerust. "It goes about you, and you stupid CD! I never heard something bad as this!" Ik wees naar de cd. Tranen sprongen in haar ogen. "Doe normaal!" Max pakte Nikkie haar arm en liep met de jongens weg. Wat heb ik nou weer gedaan? Vroeg ik mezelf. Ik liep het plein af. "Nikkie...wat een trutige naam..." Ik schopte tegen een blikje. "Trut..." Mopperde ik nog even. Er lwam in volle vaart een auto aan, het laaste wat ik zag waren 2 felle lichten.
"Hallo mevrouw..." "En? En?" "Ze heeft het niet gered..." Oma begon te snikken. "Maar ze was zo gezond..." "De aanrijding van Olivia was heftig. Het spijt me..." De dokter hing op.
