Make Me Smile

|20|Το πιο όμορφο όνειρο|

"Γιατί με έσωσες;" τον ρωτάω το πράγμα που βασανίζει το μυαλό μου εδώ και μέρες.

"Τι εννοείς;" ρωτάει κοιτάζοντας με.

"Θα μπορούσες να φύγεις" παίρνω μία ανάσα και τον κοιτάω"Δεν χρειαζόταν να κάνεις αυτό που έκανες.Να με σώσεις.Με έχεις σώσει τόσες φορές" κάνω μία παύση προσπαθώντας να συγγρατήσω τα δάκρυα μου και συνεχίζω"Γιατί το κάνεις αυτό;" ρωτάω με την φωνή μου να τρέμει την ώρα που κάθομαι στο γρασίδι.

Ξαφνιάζεται με την ερώτηση που του έθεσα και αντιγράφει τις κινήσεις μου αργά. Γυρίζει το κεφάλι του από την άλλη αποφεύγοντας το βλέμμα μου. Ένα μουρμουρητό ηχεί στα αυτιά μου πριν ακούσω την τρεμάμενη φωνή του.

"Δεν" πάει να πει αλλά κάνει μία παύση"Απλά" συνεχίζει με δυσκολία καθώς γυρνάει προς το μέρος μου"Απλά της μοιάζεις τόσο γαμημένα πολύ" η φωνή του ηχεί σαν ψίθυρος στα αυτιά μου"Δεν μπορώ να καταλάβω πως στο διάολο γίνεται αυτό αλλά της μοιάζεις"φωνάζει θυμωμένος πλέον την ώρα που ένα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπο του.

Τον κοιτάζω αμίλητη καθώς σφίγγει τις γροθιές του κάνοντας τις φλέβες των χεριών του ευδιάκριτες.

"Την άφησα να φύγει το καταλαβαίνεις;" φωνάζει έξαλλος με την φωνή του να τρέμει"Εγώ φταίω" η γροθιά του προσγειώνεται δίπλα από το πόδι μου και τινάζομαι ελάχιστα.

Όχι, δεν τον φοβάμαι. Είναι πληγωμένος. Πονάει.

"Ποια;" τον κοιτάζω με απορία.

"Τι ποια;" ρωτάει γυρνώντας το κεφάλι του προς το μέρος μου βαριανασαίνοντας.

"Ποια σου θυμίζω;" ξεκαθαρίζω την ερώτηση μου και γουρλώνει τα μάτια του.

"Καμία" απαντάει κοφτά προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του.

"Κάποια σου θυμίζω" επιμένω αγανακτισμένη με το πείσμα του.

Θέλω να μάθω. Να μάθω πράγματα για εκείνον. Τρελό ε; Να θέλω να μάθω τον άνθρωπο που μισούσα πιο πολύ από οποιονδήποτε στον κόσμο. Όμως το χρειάζεται. Μπορώ να δω τον πόνο που καθρεφτίζεται στα μάτια του την ώρα που με παρατηρεί. Χρειάζεται κάποιον να τον ακούσει.

"Την Ιωάννα" η βραχνιασμένη του φωνή κάνει την εμφάνιση του, το βλέμμα του σκοτεινιάζει και τα μάτια του βουρκώνουν ελάχιστα. Γυρνάει να με κοιτάξει και μου χαμογελάει

"Είστε τόσο διαφορετικές όμως κάθε φορά που σε βλέπω είναι σαν να βλέπω εκείνη" λέει και παίρνει μία βαθιά ανάσα καθώς η φωνή του είναι έτοιμη να σπάσει