In my Dreams | Kookmin

Seni sevdim

Sonunda kendime geldiğimde yine o koltukta seni bulmak için baktığımda yoktun.
Birkaç ağlama seansından sonra kapıdan usulca giren minik bedenine bakıp sevinçle gülümsedim.
Ama yine de sana dokunmak için kalkmadım. Çünkü seni tekrardan kaybetmekten korktum. Bunu anlayıp ilk harakette bulunan sen oldu ve karşımdaki koltuğa geçtin. Sonrasında ise bana o muhteşem gülümsemeni sundun.

Söylesene Jimin ölümüm senin gülümsemenden bile çok kolay olacakken neden bana acı çektirdin?

Sonunda konuşmaya başlamıştık. Birbirimize birbirimizi tanıttık.
O gün senin hakkında bir sürü şey öğrendim.

Mesela benden bir yaş büyüktün. Benden büyük olduğunu öğrenince bir şaşırma sardı bedenimi çünkü benim yanımda oldukça küçük görünüyordun. Sanırım bunu sen de farkettin ki "Hyung" dememi istemedin.

Süt içmeyi sevmezdin. Bunu söylediğin zaman "Boyun bu yüzden kısa olmalı." diyip gülmüştüm. Bana kızarsın sandım ama sen de gülmeme karşılık minik bir kıkırdama bıraktın. Ve o an seni kalbime saklayıp korumak istedim. O zamanlar hissettiklerim 12 yaşındaki bir çocuğun masum düşünceleri olabilirdi fakat benim bu düşüncem hiç değişmedi Jimin. Ben her zaman seni korumak istedim. Kendimden bile.

Araba oyuncaklarını çok severmişsin. Bu bilgiyi öğrenince "Hemen iyileşip seni evime götürmek istiyorum. Odamda bir sürü araba var" dediğimde bana "Eğer iyileşirsen bir daha beni göremeyeceksin Jungkook." demiştin. O an anlamamıştım.

Seninle aynı hastane odasında yıllarımı geçirmiştim. Her gün kapıdan usulca içeri girer, beni her seferinde kendine biraz daha hayran bırakırdın. Sonrasında ise her zamanki koltuğuna gider otururdun. Ve saatlerce seninle kahkaha atarak sohbet ederdik. Sen gelmediğin zamanlarda oraya başkaları oturmak isterdi Jimin. Ama ben onları engellerdim.
Çünkü o zaman bile sana ait olan her şeyi korumak istedim.
Çünkü senden hoşlanmaya başlamıştım Jimin.
Ve sonrasında seni sevdim.

Benim 16. yaşımı bitirmem için 2 ay kalmışken ailem artık yanıma gelmemeye başlamıştı. Sanırım artık benden bıkmışlardı.
Çünkü doktorlar bedenimin ve zihnimin hiç bir tedaviye karşılık vermediğini söylediler. Ne düşüneceğimi bilmeden tedavim için gerekli olan her şeyi yaptım.

Ve sen beni normalde her gün ziyaret ederken artık çok az gelmeye başladın.

Kitaba dün başladım ve yarın final yapıyorum hahayt.
Harbiden değişik ve saçma bir kitabı bitirme izinde emin adımlarla ilerliyorum oh Maşallah bana.
Hdi kçtm by.