21-"KARANLIKTAN KORKUYOR MUSUN?"

17.6K 599 106
                                    

BŞ; EDİSCİĞİMİN HARİKA ŞARKILARINDAN BİR TANESİ DAHA. 🌹EDİS-AN🌹
🌙
[Medya'da ; ~Aslı'nın babası~[BEKİR ARAL]

Aynı günün gecesi
ASLI'DAN;

Bardağı mutfağa bırakıp yukarı çıkmaya başladım.
Topuklu ayakkabılarımın sesi kulağımı tırmalarken eğilip çıkardım ve elime alıp odaya yaklaştım.

Aralık olan kapıdan yavaşça girdiğimde derin derin nefes alıp veren savaşa çevirdim bakışlarımı.

Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. savaşın gözleri sımsıkı kapalı, göğsü kalkıp kalkıp iniyirdu.

Bakışlarımı ondan ayırmadan ayakkabılarımı yere koydum.

Yatağın yanına yaklaştım.

Yatağın yanına yaklaştım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Savaş!!"

"Savaş"
Uyanmayınca yanına oturdum.
Ne yapacağımı bilmiyordum.kabus gören birisine ne yapılırdı ki zaten?

Telaşlanmaya başlıyordum.çünkü daha hızlı nefes alıp vermeye başlamıştı.

"Savaş!!"

Birşeyler sayıklıyordu ama hiçbirşey anlayamıyordum.

"Savaş!!"

Biraz daha zorlasa neredeyse çarşafı parçalayacak olan elinin üzerine ellerimi koydum.ve sıkıca tuttum.

"Savaş"
"Savaş!!"

Son kez seslendikten sonra eli gevşemeye başladı.

Ama Hala derin derin nefes alıyordu.
Ben onu dikkatlice izlerken ,sıçrayarak gözlerini açtı.

Ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi.
Ya da kabusun etkisinden çıkmaya çalışıyor da olabilirdi.
Herneyse işte.

Yavaş yavaş kendine gelirken bakışlarını bana çevirdi.
Onu böyle gördüğüm için baya korkmuştum.

Doğrulmaya çalışınca sıkıca tuttuğum eline baktı.
Ve sonrada bana.
bu bakışma gereksiz uzarken hızla
elimi çekip ayağa kalktım.

Elini saçlarından geçirip üzerinde ki tişörtü çıkardı.

Komidinin üzerindeki sürahiyi fark eder etmez bardağa su doldurdum ve savaşa uzattım.

Gözleri bardaktan sonra beni buldu ve
Bardağı aldı. bir dikişte bitirip geri uzattı.

"Neredeydin?"
"...."
"Neredeydin aslı?"

Duraksamamın nedeni sorduğu soru ; nerede olduğumu merak etmesinden çok neden yanında olmadığımı söyler gibiydi.

"Bahçedeydim"
"Bu saatte?"
"Uykum yoktu."

Bıkkınca nefes alıp verdi.Ve ayağa kalkıp camı açtı.

Rüzgar odayı esir alırken Bakışlarımı ondan ayırmadım.sanki az önce kabus gören o değilmiş gibiydi.

SERT MAFYAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin