Ricci's POV
"Hoy!!! Ri-se!!!! Gising na apo!!" Nakaramdam ako ng paghampas sa pwet ko. Kaasar talaga si lola oh! Ang aga aga pa lang!
"Lola naman!! Mamaya na!"
"Aba! Tanghali na!"
No choice. Umupo na ako. Saka nag inat. Sarap matulog eh!
"Loooooolaaaaaaaaa!!!!!"
"Oh bakit apo?!!" Nagpapanick na tanong ni Lola.
"Wala akong makita!!! Waaaahhh!!! Bulag na ako!!!!" Sabi niya umaga na! Bakit wala akong makita? O napatulan lang kami ng kuryente kaya madilim?
Baka naman! Bulag na talaga ako!!! Oh no!!!
"Lola!!! Huhuhuhuhu!!!" Kumapa kapa ako sa kama.
Nakaramdam naman ako ng pagpalo ng walis tambo.
"Aray! Lola naman! Nabulag na nga ako namanalo pa kayo!! Paano ko na lang mahahanap ang man of my dreams niyan.??"
"Eh kung hindi ka naman kasi kalahating tanga at ewan!" Pinektusan pa ako saka may tinanggal sa mata ko.
Ayun! May nakikita na ako! Hahahhaha!!! Natulog kasi akong may takip sa mata. Alam niyo yun? Yung pag matutulog ka na linalagay yun. Ewan ko ngarin kung bakit ako naglalagay nun eh. Basta gusto ko lang para kunyaring mayaman :D
Nagkamot ako ng ulo saka tumayo.
"Pasensya naman po. Nakalimutan ko eh. Teka maliligo lang po ako tapos susunod na ako sa baba"
Naligo na ako at nagpalit. Pagkatapos mag umagahan hinatid ko na si Lola sa magiging tahanan niya sa susunod na taon.
"Lola.." Naiiyak kong sabi. Nasa harap na kami ngayon nga home for the aged person.
Dito na siya titira kasi mag aaral na ako at wala ng magbabantay sa kanya doon. Baka ano pang mangyari sa kanya doon kaya napag desisyonan ko na lang na dalhin siya dito. Atleast dito makakakain siya ng tatlong beses isang araw. May magluluto para sa kanya at mag aalaga. Home school kasi yung papasukan ko kaya hindi na ako makakauwi.
Dalawa na lang kasi kaming nabubuhay ni Lola. Namatay na si Papa at Mama, plane crash daw. Mag isa pa man ding anak si papa nila lola. Bata pa lang kasi ako nuon kaya hindi ko na maalala. Mayaman naman kami nuon dahil sa kompanya pero nagkanda lugilugi dahil gago yung pumalit kay papa. Halos walang natira sa amin nuon. Nalubog sa utang kaya umuwi na lang kami ng probinsya.
Yinakap niya ako.
"Huwag kang magpapabuntis dun hah?"
"Lola naman! Grabe naman kayo. Kaya nga ako pupunta dun para mag aral hindi para magpabuntis"
"Tandaan mo lahat ng mga bilin ko ha?"
"Opo kayo din po. Yung mga gamot niyo po, inumin niyo. Bibisita po ako dito pag okay na po ako sa school"
Humiwala na ako sa pagkakayakap sa kanya at bumaling kay Ate. Siya ata taga alaga nila dito.
"Ate, kayo na pong bahala kay Lola ha? Pag pasensyahan niyo na lang kung may pagkakulit yan"
"Oo naman. Makakaasa ka sa amin" saka siya ngumiti.
"Sige La, alis na ako" hinalikan ko siya sa may pisngi. Naiiyak na siya.
Ngayon lang kasi kami magkakahiwalay ng matagal.
"Lola naman! Huwag na kayong umiyak! Mahihirapan akong ymalis niyan eh" saka ko pinunasan yung luha niya.
"Pasensya na Apo hindi ko lang talaga mapigilan. Dati rati ikaw itong umiiyak pag iniiwan kita pero ngayon ako na. Ang bilis talaga ng panahon."
"La.."
