【 Killer Kiss 】

【 32 】

Kana'dan

Abim olacak gavatın yapacağı teklif her ne olursa olsun sevdiklerimden asla vazgeçmeyecektim

''Eğer Karma'yı bırakmam şartıyla bilgileri gizli tutacaksanız bu iş için çok beklersin!''

Sinir kat sayım hat safhadaydı. Konuşurken ağzımdan tükürükler saçılıyordu.

''Ayy ne büyük aşk'' dedi sesini inceltir gibi yaparak

''Ne istiyorsun?'' dedim gözlerimi devirip kollarımı karnımın üzerinde bağlayarak

''Bir erkek çocuğuna taş çıkaracak kadar güçlüsün Kana. Sevgilinle dövüşmeni isteyeceğiz senden. Açık alanda. Karma denen iti hastanelik etmeyi başarırsan bilgiler gizli kalacak''

''Ne kadar zekice. Bana bak!'' deyip üzerine yürümeye başladım

''Karma saçımın bir teline dokunmaz,dokunanı da yakar! Bunu o kokuşmuş beynine sok!''

Arkamı dönüp gidecekken kolumdan sıkıca kavradı

''Benden günah gitti Kana. Sırrınızın açığa çıkışını ve bakanlığın bu işe nasıl müdahale edeceğini büyük bir zevkle izleyeceğim''

Kolumu savurdum ve çevik reflekslerimi kullanarak bileğinden yakaladım. Etrafımda sürükleyerek döndürdüğüm gibi duvara doğru fırlattım.

''Bence benim seni tehdit etmem gerek. Karşı koyamayacak kadar zavallısın''

Bana karşı daha çok hırslanmıştı. Başıma her an büyük bir bela gelebilirdi. Vakit kaybetmeden mutfaktan çıktım ve evin çıkış kapısına doğru koştum

''Kana buraya gel!'' diye arkamdan kükrercesine bağırdı.

Evin dışına çıkıp yolun karşısına geçtim. O ise arkamdan koşarken birden son süratle sokağa giren araba onu ezip geçmişti. Fren sesi tüm mahalleyi ayağa kaldırmıştı.

Benim gözlerimse o an geçirdiğim travmanın etkisiyle yerinden fırlayacak kadar büyümüştü. Elimi ağzıma götürdüm ve şok geçirdiğimi belirten bakışlarla etrafıma bakındım. Felaket sesini duyan olay yerine toplaşmıştı. Bense yalnızca uzaktan izlemekle yetiniyordum.

İstemsizce gözümden akan bir damla yaş yanaklarımdan aşağı doğru süzülmüştü. Ondan nefret ediyor olabilirdim ama o benim abimdi ve ölmesine ben sebep olmuştum.

Kalabalık içinden birisi başını kaldırıp bana baktı.

''Hey bu onun kız kardeşi değil mi?''

''Kana-san''

Bir kadın bana doğru koştu. Dizlerimin üzerine çöküp kaldırıma oturmuştum

''B-Ben ben...''

Kadın kolumdan tutup yavaşça kaldırdı beni

''Benim suçum değil!'' deyip hüngür hüngür ağlamaya başladım.

''Tamam canım geçti tamam'' deyip başımı göğsüne yasladı

''Ben yapmadım! O... o...''

''Kana-san. Kendini zorlama canım''

Üzerindeki hırkayı sırtıma doladı

''Bize gel istersen. Dinlen biraz''

''Yok. Teşekkürler. Gideceğim bir yer var zaten'' deyip kadının sırtıma dolanmış elinden yavaşça sıyrıldım

''Emin misin?''

''Evet. Beni merak etmeyin. Buradan bir an önce uzaklaşmak istiyorum zaten'' derken gözlerimde bir türlü rahat durmayan göz yaşlarımı salıverdim.