Just One Answer

Ch3: Hear my name

Pero si Kaye, nako. Katakot.

So balik ulit sa pagkain nang may umupo sa tabi ni Enzo na kaklase ata niya pero hindi ko kilala.

“Uy Enzo!” Sabay hampas sa likod ni Enzo kaya medyo nabuga ni Enzo 'yung pagkain niya. Yuck lang. Pero ang nakakatawa d'yan eh si Enzo ang binati niya pero sa akin siya nakatingin.

“Puchang gala ka naman Paul, kita mong kumakain eh!” Medyo umuubo ubo pa si Enzo nung mga panahong 'yan habang 'yung Paul naman eh tumatawa.

“Sorry tol pero—” Lumapit naman siya sa tenga ni Enzo at may binulong: “—girlfriend mo?”

Ako naman ata ang gustong bumuga ng pagkain pero wala akong pagkain sa bibig ko.

Bubulong bulong tapos rinig ko naman? Kutusan ko kaya 'tong Paul na 'to? Pero hindi ko na lang pinansin, kunwari hindi ko narinig.

“Ha? Yan? Kadiri ah! Ang dumi dumi ng bibig mo Paul!” Tawa na naman 'yung Paul. Baliw ba 'yan?

“Asus, talaga ah? Sige 'tol. Sa class na lang” Tinapik niya ulit si Enzo sa balikat at tumayo na.

“Geh, layas na dito!” Sumaludo naman si Paul kay Enzo tapos tumingin siya sa akin sabay ngiti. Nagbabye na lang din ako para kunwari hindi ako rude pero ang totoo n'yan eh gusto ko na siya barilin.

Tumahimik na ulit 'yung table naming dalawa dahil nagkanya-kanya na ulit kami sa pagkain hanggang sa binali ko ang katahimikan. Actually, maingay talaga sa caf pero walang nagsasalita sa amin ni Enzo.

“Uy Enzo”

“Ano?” Ang pag ‘ano’ niya mga kababayan ay may kasamang pagkain na nginunguya. Wala talagang ethics eh.

“Ano bulong sa'yo nung Paul?” Napalunok naman siya ng wala sa oras at uminom pa ng tubig.

“Ang chismosa mo talaga kahit kelan no? Wala ka nang paki don!” Sabay tapik pa sa pisngi ko ng medyo mahina.

“Damot” Sabay irap ko sa kanya. Tumayo ako at kinuha 'yung pinagkainan ko para ilagay dun sa lagayan.

Paglagay ko ng pinagkainan ko sa lagayan ay may isa pang kamay na naglagay ng pinagkainan niya sa lagayan. Napatingin ako sa taong 'yun at nagulat ako.

Eto na naman, nakatinginan ko na naman siya, pero ngayon malapit na kami sa isa't isa. John. Nagkatinginan na naman kami ni John.

Hindi ako ngumiti at hindi din siya ngumiti. Bakit naman kami ngingiti sa isa't isa eh hindi naman kami magkakilala. Nagkataon lang na alam ko ang pangalan niya, at ang mukha niya.

“Hoy Zelle, bilis bilis din” Nakaramdam ako ng pagpatong ng kamay ni Enzo sa ulo ko. Pagtingin ko naman sa harap ko, naglakad na palayo si John.

Aw badtrip, epal talaga nitong si Enzo.

Pero. Hindi kaya… narinig niya na din pangalan ko?

---x
Author's Note:
Ngayon lang ako nakapag update kasi may quota ako pero maliit lang 'yun. Masaya na akong alam kong binabasa niyo ang story ko. Kaya thank you po *u*

Dedicated to MaryleWales. Salamat sa pagsagot sa aking tanong sa prologue! :)

Words are not enough. If you want to help, pray and move.

Sana po ay nasa ligtas po kayong kalagayan mga dear readers, (kahit 'yung mga hindi ko readers at napadaan lang) ang mga pamilya niyo, kaibigan ng pamilya niyo, mga kaibigan at mga kaibigan at mga kaibigan ng pamilya niyo. Take care and God Bless. :)