He was my brother's best friend

Part 13🥀

Όταν ο Καλ συνειδητοποιησε τι έκανε απομακρυνθηκε από μένα και έπιασε το κεφάλι του και σιγο μιλούσε μόνος του... Εγώ ήμουν ακόμα επηρεασμένη από το φιλί γύρισε και μου ειπε

Καλ:Συ-συγνώμη δε το θελα

Δεν το θέλες?!

Δημ:Δεν πειράζει

Είπα στεναχωρημενα

Κοιτούσε σαν χαμένος δεξιά και αριστερά... Τόσο σκατα είμαι?! Ούτε ένα φιλί δεν αξίζω?!

Δημ:Τόσο χάλια είμαι?!Ούτε ένα φιλί δεν αξίζω πια?

Με κοίταξε και μου είπε

Καλ:Όχι όχι... Μη λες βλακειες απλά...

Δημ:Απλά?

Καλ:Δεν επρεπε...

Δημ:Ναι όντως...δεν έπρεπε... Μπορείς να φύγεις λίγο?

Καλ:Δημητρα..

Δημ:Σε παρακαλώ

Έφυγε και άρχισα να κλαίω πάλι... Έτσι θα την βγάλουμε.. Με εμένα να κλαίω και οι άλλοι να βαριούνται να με βλέπουν συνέχεια να κλαίω..

*Καλουμ pov*

Είμαι τελείως βλακας... Τι έκανα..τωρα θα καταλάβει τίποτα... Θα με μισήσει...
Μου είπε να βγω αν και δεν ήθελα το έκανα... Πάλι κλαίει... Γαμωτο... Κάνω την μια μαλάκια μετά την άλλη... Δεν της αξίζω... Είμαι ένας μαλακας...

*End Καλουμ pov*

Δεν αξίζω σε κανέναν... Συνέχεια τους χαλάω την διάθεση... Αλλά πρέπει να σταματήσω... Για αυτους..για αυτόν... Πρέπει να τους κάνω να είναι χαρούμενοι... Πήρα θαρρος και βγήκα από το δωμάτιο βλέποντας τον Καλ να περιμένει εκεί και τον αγκάλιασα χωρίς να πω τίποτα,ξαφνιαστηκε λίγο αλλά με αγκάλιασε και αυτός

Πήγα στα παιδιά που περίμεναν με αγωνία στο δωμάτιο και με το που με είδαν να έρχομαι ο Λουκ πετάχτηκε όρθιος και ήρθε και με αγκαλιασε

Μέτα πήγα και τους αγκάλιασα όλους

Δημ:Λοιπόν.. Θέλω να μην είμαι κλαψιαρα και σας χαλάω την χαρά σας... Αποφάσισα να βάλω ένα τέλος σε όλα τα προβλήματα και να αρχίσω να χαμογελάω.

Αρτυ:Μπράβο ρε αγαπη

Τέλος πάντων πήγαμε να κοιμηθούμε γιατί αύριο έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς καθώς ήταν η προτελευταία συναυλια

*Το επόμενο πρωι*

Σηκωθήκαμε 10 για να ετοιμαστούμε για το προτελευταίο show με θετική διάθεση για να πάνε καλά τα παιδιά... Όχι ότι δεν θα πήγαιναν...