He was my brother's best friend

Part 2🥀

Ξύπνησα σήμερα το πρωί με ένα
προαίσθημα... Όχι κακό.. Καλό... Για πρώτη φορά είχα καλό προαίσθημα... Η ώρα είχε πάει 10 και ετοιμαζόμουν για το σχολείο ώσπου ο Μάικ μπήκε μέσα φουριόζος με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά...

Μαικ:Ξυπνησες πριγκιπισσουλα μου!

Σουφρωσα όλο το πρόσωπο μου... Έχει καιρό να με πει πριγκίπισσα... Κάτι θα σκαρώνει...

Δημ:Καλημερα αδερφούλη

Του είπα και τον αγκάλιασα

Μαικ:Μετα το σχολείο σου έχω μια ανακηνωση... Αλλά μετά το σχολείο μην σε καθυστερώ τώρα...

Δημ:Πω καλα τα λεμε

Έφυγα από το σπίτι με μια απορία για το τι ήταν αυτό που ήθελε να μου πει

Ευτυχώς στο προαύλιο βρήκα την Αρτυ και έτρεξα πως το μέρος της

Αρτυ:Τι έπαθες μαρη και τρέχεις?!

Δημ:Τίποτα απλά ήθελα να φτάσω πιο γρήγορα

Είπα και έσκασα ένα χαμογελο

Αρτυ:Α καλά αντε πάμε στην τάξη γιατί μας βλέπω να μένουμε εξω

Δημ:Αχναι καλά λες(ξρ ότι αρέσει το αχναι😂)

Μπήκαμε στην τάξη και μετά από το βαρετό μάθημα των μαθηματικών βγήκαμε για διάλειμμα

Αρτυ:Έγινε τίποτα?

Δημ:Όχι όχι... Απλά ο Μάικ ήθελε να μου πει κάτι αλλά είπε ότι θα μου το πει μετά το σχολείο...

Αρτυ:Αλήθεια?

Είπε και πήρε μια γλυκιά έκφραση στο πρόσωπο της... Μωρέ αυτή κάτι μου κρυυυυυυβει...

Δημ:Ναι εσύ τι έκανες έτσι την φάτσα σου με το που άκουσες το όνομα του μαικ?

Εκείνη την στιγμή ήταν λες και την ξύπνησα από τον ύπνο της

Αρτυ:Τι εγώ?

Δημ:Όχι εγώ.. Τι μου κρύβεις βλάχα?

Αρτυ:Τίποτα ρε αλιεν... Αντε παμε μέσα τωρα

Είπε και έφυγε γρήγορα μέσα στο σχολείο... Μωρέ θα μάθω εγώ...

Όταν επιτέλους τελείωσε το σχολείο πήγαμε μαζί εγώ και η Αρτυ στο σπίτι μου γιατί μας έτρωγε και τις 2 η περιέργεια..

Δημ:Μαικκκκ ηρθαααα

Με το που είπα την τελευταία λέξη ο Μάικ ήρθε σαν κάνα τζαγκουαρ από τις σκάλες και πηδηξε πάνω από τον καναπέ για να έρθει κοντά μας...
Με λίγα λόγια χαζό παιδί χαρά γεμάτο...