Korku Evi Laneti

AF DİLESEM, TANRI AFFEDER Mİ ?

DANIEL'DEN (devam)

Evden telaşla ayrıldığımdan beri ormanda öylece yürüyorum, ayaklarım bana meydan okurken  hafif rüzgarda uzamış saçlarıma meydan okurcasına savuruyordu. Düşüncelerim, beynimdeki cevap bulamamış sorular... beni yavaş yavaş öldürüyordu sanki. en sonunda durduğumda elimi destek alırcasına dizlerime koydum. Nedense kafamı kaldıracak cesareti kendimde bulamıyorum. düşüncelerimi sırtıma değen, benimkine nazaran büyük eller böldü. Zihnime fısıldamış gibi bana yön verdi ve evden içeriye girdik. ikimizde konuşmuyorduk, ama anlıyorduk sanki. aylardır izleniyormuşcasına beni tedirgin eden yaşlı adam şimdi sakinleştiriyordu. hemen ilerdeki koltuğa oturdum, yaşlı ancak bir o kadarda dinç adam karşıma oturdu. Evet, şimdi ikimizde konuşamıyorduk ancak başıma gelen herşeyi bildiğıni gözlerindeki duygu karmaşasından anlıyordum. Ama bu o kadar saçma geliyor ki bu olanlar kabullenemiyorum . Mantık arıyorum her zaman yaptığım gibi . Ama yok, ne bir çıkış yolu nede beni anlayan birinin olmadıği gibi...

             Ne yaptığımı bilmiyorum, ancak hayatım boyunca yaptığım eminimki çok ama çok hata yapmıştım. Bilerek yadar bilmeyerek, peki ya ben bunların kurbanımı olmuştum ? kafamı kaldırdığımda ne zaman kalkmış olduğunu anlamadığım yaşlı adam.Elinde iki bardak kahve ile karşımda duruyordu. Ancak tabikide sorgulamayacaktım, eve geldiğim zamanda herseyi sorgulamamam gerektiğini cok iyi öğrenmiştim değil mi ? kahveyi aldım ve yaşlı adam eski yerine geçip oturdu. kahvemi yanımdaki sehpaya koydum hemen ardından zihnimde yankılanan ses ile irkilerek adama döndüm "başından neler geçtiğini çok iyi biliyorum evlat..."  gülümsüyordu , donmuş bir şekilde adama bakarken.

  -çünkü uzun zamandır seni bekliyorum... biraz önce zihnimdeki cümlesini tamamladığını anladığımda . Artık gerçekten tükendiğimide anladım ve çaresizlik içinde ağlamaya başladım. Bu garip olaylara yapabileceğim birşey yoktu çünkü ,ve artık uyum sağlayacaktım...

-Bak ne yaptım , kime ne yaşattım hiçbir fikrim yok . Ve artık bıktım, yaşadığım bu saçma ve mantık dışı olaylar o salak ev. Hiçbirşeyi ama hiçbirseyi istemiyorum . sesimin bu denli bitkin ve çaresiz çıkmasına ben bile şaşırmıstım, ancak bunu önemsemeden konuşmama devam ettim. AF DİLESEM, TANRI AFFEDER Mİ ?
  Evveeet, arkadaşlar uzun bir süre hikayeyi bitirmekle ilgili düşündüm. Ancak gördüğünüz gibi bitirmeyeceğim... ^.^ bu bölümü sadece bu güzel haberi vermek için yazdım , o yüzden kısa olmuş olabilir . Kusura bakmayın . yb kısa zamanda gelicek , sabrınız için teşekkürler, sisii sefiyoruğmm :3