Korku Evi Laneti

-4- Senin lanetin...

"Baba?" ...

         Dany'nin odaya girmesi Daniel'i korkutuyordu . Oğlunun böyle olaylara tanık olmasını istemiyordu . "Baba, neler oluyor ? çok korkmuş görünüyorsun." dedi. Endişeli ve bir o kadarda meraklı gözlerle dany. Daniel birkaç saniye durmuş olacak ki "Baba, sen iyimisin." diye ekledi Dany.Daniel, içindeki fırtınadan arınmaya çalışıyordu. Arınmalıydıda , oğlunu o odada daha fazla tutamazdı. "Ha ? h-hiç .hiç birşey iyiyim ben . Bi an seni bulamayınca endişelendim biraz..." Diye geçiştirdi Daniel.

                 Daniel...

        Dany'nin ağzını açmasına bile fırsat vermeden, elimi omzuna atıp sürüklercesine çıkarttım odadan.Odayı kilitledim , önüne sehpayı koydum ve saniylerdir tuttuğum nefesimi bir hışımla bıraktım, acısını çıkartırcasına derin derin nefes aldım "Baba, ne yapıyorsun ? Neden kilitledin kapıyı iyi olduğuna emin misin? Bak gerçekten beni korkutmaya başl-" sözünü bitirmesini bekleyemeden "Dany ,olmadı. hiçbirşey olmadı ! sus artık. sus " aahh lanet olsun ne diyorum ben !. Dediğimin farkına vardığımda "Ahh Dany, çok özür dile-" diyecektim ki Dany nin tiksinerek , bana pislik gibi bakan Dany konusmaya basladı." Sus baba, tamam mı? sus. Merak etme susacağım." dedi ve hızlı hareketlerle ilerledi ve kapıyı sertce kapattı. Ona bağırınca kendimi iğrenç bir babaymışım gibi hissettim ve kendime bir kez daha lanet okudum.

        Arkamı döndüm ve hızla duvarı yumruklamaya başladım. Her vuruşumda canım acıyor böylece kendimi cezalandırmış oluyordum.yani en azından ben öyle hissediyordum.Bir süre sonraelim hissizleşti ve kafamı ellerimin arasına alarak sayıklamaya başladım. "Yeter, yeter artık ! yalvarırım. Nesin sen, ne istiyorsun ? Ne . Ah lanet olsun." Zihnimde bir ses duyduğumda sustum ve hıçkırıklarımı sessizleştirdim."cıkcıkcık Daniel." zihnimin içinde dönen bu sesten sonra sol yanımda bir nefes hissettim ve halsiz bir şekilde o yöne döndüm ses devam ettiancak bu sefer zihnimde değilyanımdaydı... " lütfen, ne istiyorsun benden söyle. yalvarırım artık sö-"  diyecekken lafımı kesen o tiz sesle artık gerçekten halimin kalmadığını anlayıp konuşmak için çaba sarf etmedim. " a-a bende sana yalvarmıştım Daniel. Ama sen..." diye mırıldandı o soğuk nefes. "Ne ? Kimsin sen ..." dedim halsiz ve buğulu gözlerimi boşluğa kaldırarak.Ancak duyduğum tek ses kıkırdamaydı. Sadece  kıkırdama. "Söyle artık lanet olası ! " dedim bıkkın bir sesle. ancak duyduğum şey karşısıjda kalakaldım. " cık-cık. Ben zaten lanetim Daniel senin lanetin..."

GEÇEN BÖLÜMÜN ÇOK KISA OLDUĞUNUN FARKINDAYIM, LÜTFEN KUSURA BAKMAYIN. ONUN İÇİN BU BÖLÜMÜ UZUN YAZDIM...ancak sizde biliyorsunuz ki okul ,sınavlar , kurs derken hiç oturup boş kafayla yazma vaktim olmuyor. Ama sizide fazla merakta bırakmamak için nadiren kısa kısa bölümler yazabilirim. tekrar kusura bakmayın anlayışlı olacağınızı düşünüyorum... biraz destek gelmeden yazaabileceğimi sanmıyordum. hâlada sanmıyorum. okuyan oy veren yorum yapan herkese teşekkürler :)) benim için çok değerlisinizz.