•|47|•

13.1K 1K 423
                                    

İFRİN

Kırk Yedinci Bölüm

Ezgi bir anda ayağa kalkıp kapıya doğru yaklaştı. Kucağında tuttuğu İfrin'i sıkıca kavramıştı aniden bedenini saran korkuyla.

"Ezgi."

Bu Evrim'in sesiydi. Son günlerde hiç olmadığı kadar sakin ve neşeli bir tona sahip bu ses Ezgi'yi iyice tedirgin etmişti.

"Aç kapıyı ufaklık."

Ufaklık, ablası ona her zaman ufaklık derdi.

Ablası.... Evrim.

Ezgi geriye doğru çekilip yerde duran telefonun uzandı. Mesajlara girip bir masaj yazdı ve tereddüt bile etmeden yolladı.

Ezgi: Seni buldum.

Saniyeler sonra odasının kapısının ardından bir mesaj bildirimi sesi geldi. Kısa süre sonra ise Ezgi'nin telefonuna yeni bir mesaj gelmişti.

05*********: Hayır, ben seni buldum.

Bunca zamandır mesajlaştığı kişi ablasıydı. O ruh başından beri ona oyun oynuyordu.

Evrim bu kez buz gibi soğuk bir sesle bağırdı,"Aç şu kapıyı Ezgi."

Ezgi ise şoka uğramış bir şekilde,"Sen benim ablam değilsin."diye mırıldandı.

Hemen sonra sezgileri ona bir şey yapmazsa, bu odada başına hiç de iyi şeyler gelemeyeceğini durmadan hatırlatıyordu.

Ezgi,"Remf'i nereden buldun ufaklık?" Diye sordu. Bu sırada kapının kolunu aşağı ve yukarı hareket ettirerek zorlamaya başladı.

Ezgi, o  parçalarda bulduğu anlamsız kelimeleri anımsadı. Belkide ruhtan kurtulmanın anahtarı o kelimelerdi. İzlediği filmler sayesinde zihninde beliren bu düşüncenin işe yaramasını umdu.

Elimde tuttuğu kağıtta yazan kelimeleri bağırarak okudu.

"Hell naiz fien gaine"

___________________

|9|8|18|p|6|5|

Sonsuzsiyah_

İFRİN | Texting ލ(TAMAMLANDI) Where stories live. Discover now