Samuel {B×B}

//Hoofdstuk 9//

{Samuel}

Als Wessel en Lesley ook weg zijn gegaan zak ik huilend langs de boom omlaag. De pijn probeer ik te negeren.

Waarom doen ze dit? Vroeger waren ze mijn beste, en enigste, vrienden. 

Wat heb ik gedaan dat ze dit bij me doen? Ben ik niet goed genoeg?
Ik ben niet goed genoeg. Een snik ontsnapt uit mijn mond.

Heb ik dit verdient?
Ik heb dit verdient. Nog een snik ontsnapt uit mijn mond.

Als ik mijn adem weer een beetje onder controle heb, sta ik op en klim ik naar boven, de boomhut in. Achter in de boomhut, op een plank, staan een stel fotolijstjes. Foto's van Lesley en mij zijn in een collage geplaatst. Daarnaast staan nog twee foto's, één van Wessel en Lesley en één van Raffaël en mij. Op alles foto's hebben we plezier.

Dan valt mijn oog op een foto van ons vieren, pretlichtjes in onze ogen en een lach van oor tot oor. Herinneringen komen terug. Deze foto is gemaakt nadat we een grap hadden uitgehaald met de buurvrouw.

-Flashback-

Samen met Lesley, Wessel en Raffaël stond ik in de struiken, naast het huis van de buren. De buurvrouw zat weer in de jacuzzi, wat ze elke dag deed. Haar kleding en handdoek lagen op een stapeltje naast de jacuzzi, in het gras.

"3..." begon Raffaël met aftellen. We hadden de taken al verdeeld. Raffaël telde af.
"2..." Lesley kon snel rennen, dus hij pakte het stapeltje kleding van de buurvrouw.
"1..." Wessel maakte foto's van onze actie.
"Go!" Voor ons het teken om te beginnen met rennen. Ik rende achter ze aan en keek goed om me heen, om te waarschuwen als de buurman naar buiten kwam.

Lesley rende naar het stapeltje en pakte het, om vervolgens achter ons aan te rennen. De buurvrouw hoorde ons lachen en keek om. Toen ze zag dat Lesley haar kleding in zijn handen had, kwam ze snel de jacuzzi uit. Pas toen ze doorhad dat ze nog naakt was, had Wessel al een foto genomen en stond de overbuurman achter het glas te kijken, de buurvrouw stond ondertussen namelijk al in de voortuin. De buurman deed zijn hand voor zijn mond om zijn lach te verbergen. Lesley gooide de kleding in de tuin neer en lachend rende we naar onze fiets.

Toen we terugkwamen bij de boomhut hebben we de foto gemaakt.

-Einde Flashback-

Ik mis die tijden. Nu lijkt het wel alsof ze me als plezierobject zien. Ondertussen stromen de tranen weer als emmers water over mijn wangen. Dit keer lijken ze niet meer te kunnen stoppen.

Als ik na een halfuur nog niet gestopt ben met huilen sta ik op en laat ik de boomhut achter. Op de weg naar mijn fiets trek ik mijn broek aan.

Ik stap op mijn fiets en trek een keer een pijnlijk gezicht, mijn achterste doet pijn.

Thuis aangekomen probeer ik mijn tranen weg te vegen, maar ze blijven maar komen, dus laat ik het maar.

Net als ik naar boven wil lopen, pakt mijn moeder me bij mijn schouder.

"Kom eerst even mee naar de woonkamer en vertel me wat er allemaal aan de hand is."

Met gebogen hoofd laat ik me door mijn moeder meetrekken naar de woonkamer, waar ik naast mijn moeder op de bank ga zitten.

"Nu ga je me vertellen wat er aan de hand is. Je komt niet voor niks zo thuis en volgens mij is er al langer wat aan de hand."

"Ik weet niet of-" begin ik, maar mijn moeder kapt me meteen af.

"Sam, vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is."

"Goed." Ik zucht een keer en begin dan te vertellen. Over de weddenschap met Wessel, dat ik dus met een meisje naar bed ben geweest, omdat hij anders zou zeggen dat ik homo ben. En dat ze nu denken dat ik echt homo ben en tot slotte nog over hoe ze me half verkracht hebben, meerdere keren. Eigenlijk hebben ze me echt verkracht en besef ik dat nu pas, mijn eigen vrienden hebben me verkracht.

Mijn moeder luistert met open mond naar het verhaal. Als ik uitgepraat ben, schudt ze haar hoofd.

"Die zogenaamde vrienden van jou gaan eraan, ze kunnen toch niet zomaar mijn zoon verkrachten!"

Ik kijk achter me en zie daar mijn vader staan, die heeft blijkbaar ook mijn hele verhaal gehoord.

"Pap, nee..." Mijn stem klinkt zacht. Ik betwijfel of hij het verstaan heeft.

"En daarbij, met homo zijn is niks mis hoor."

"Jawel, dat is het wel! Ik ben geen fucking homo!" schreeuw ik en boos sta ik op om naar mijn kamer te gaan.
Ik hoor mijn vader zuchten en mijn moeder mompelt, "Taalgebruik..."

Huilend laat ik me op bed vallen en daar blijf ik de rest van de avond liggen, tot ik in slaap val.

______________________________________

Ik wil @_SarahHoranLover_ bedanken voor haar comments, het maakte me echt heel blij, en ik had weer motivatie om verder te schrijven, heel erg bedankt! :)

Ik heb geen idee wanneer het volgende hoofdstuk komt, want al mn boeken liggen een beetje stil...

Als het lukt wil ik vrijdag het volgende hoofdstuk online zetten!

xxNienke♡