Samuel {B×B}

//Hoofdstuk 1//

{Samuel}

Ik sla met mijn hand de wekker uit en draai me nog een keer om.

"Samuel, wakker worden!" klinkt het van beneden. Dat was mijn moeder. Ik zucht, kan ik niet gewoon nog even blijven liggen?

"Sam, ben je wakker?!" schreeuwt mijn moeder nog een keer naar boven.

Ik schreeuw een "ja" naar beneden en gooi het dekbed van me af. Het heeft geen zin om te blijven liggen, want dan komt mijn moeder naar boven en dat is wel het laatste waar ik nu zin in heb. Als mijn moeder boven komt, schudt ze me letterlijk uit bed.

Snel pak ik wat uit mijn kast en kleed me aan. In de badkamer breng ik mijn haar nog even in model en poets mijn tanden.

"Quinten is al naar school." zegt mijn moeder als ik beneden kom. Quinten is mijn oudere broer. Hij is een jaar ouder dan ik, maar zit in hetzelfde jaar, omdat hij een jaar is blijven zitten.

Ik knik een keer en kijk op de klok. Als ik nu naar school ga, kan ik nog op tijd komen. Snel pak ik mijn tas en ga op weg naar school.

Op school aangekomen loop ik meteen door naar mijn kluisje. Mijn boeken die ik pas na de pauze nodig heb, stop ik in mijn kluisje.

Ik loop de trap op en zoek het goede lokaal. De laatste jongens uit mijn klas zie ik net de klas in verdwijnen, dus ik ben nog op tijd. In een snelle pas loop ik op het lokaal af en zie dat de leraar net de deur dicht wil doen. Gelukkig ziet hij mij nog net aankomen en kan ik het klaslokaal binnenlopen om vervolgens op de stoel naast Lesley, mijn beste vriend, neer te ploffen.

"Goed gedaan gast, was je bijna weer te laat." zegt Lesley hoofdschuddend.

Van achter mij hoor ik gelach komen. Ik draai me om en zie Raffaël en Wessel zitten. We zitten altijd met onze vriendengroep bij elkaar. Raffaël, Wessel, Lesley en ik dus.

"Jullie daar, stil!" schreeuwt de leraar door de klas heen. Meteen draaien alle hoofden onze kant op.

"Kijk we zijn beroemd! Ze vragen ons nog net geen handtekening!" schreeuwt Raffaël en maakt een zwaaiend gebaar naar iedereen. Ik hou mijn hand voor mijn mond om het niet gelijk uit te proesten.

"Raffaël Martínez, kun je het even stil houden?" het geduld van de leraar begint op te raken.

"Maar meneer, ziet u dan niet dat ze op het punt staan een handtekening te vragen?" gaat Raffaël tegen de leraar in.

"Martínez, eruit!" de leraar wijst naar de deur, terwijl zijn hoofd zo rood als een tomaat wordt.

"Maar" probeert Raffaël nog.

"Eruit!" de leraar staat nog steeds voor in de klas, wijzend naar de deur. Raffaël staat op en loopt de klas uit, maar hij kan het niet laten om nog even te zwaaien en een kushand de klas in te gooien.

De leraar gaat zuchtend weer voor het bord staan en gaat verder met zijn uitleg. Als hij klaar is en zich weer omdraait naar de klas, staat Wessel op en gaat hij naast de tafel van Lesley en mij staan.

"En wat denk jij te gaan doen?" de leraar wijst naar Wessel die ondertussen al over onze tafel gebogen staat en iets in mijn schrift aan het krabbelen is.

"Wijzen is onbeleefd." zegt Wessel zonder de leraar aan te kijken.

"Ik vroeg je wat." de leraar verheft zijn stem. Wessel is ondertussen al bezig met wat in Lesley's schrift te krabbelen.

"Ik deel handtekeningen uit." zegt Wessel als hij klaar is en zich weer wil omdraaien om op zijn plek te gaan zitten.

"Dacht het niet jongeman, ga jij er ook maar uit." zegt de leraar kalm, iets té kalm.

Dit keer kan ik me niet meer inhouden en begin keihard te lachen. Al gauw lacht ook Lesley mee. De leraar daarentegen kan er niet om lachen en wijst naar ons en daarna naar deur. Zonder te twijfelen staan we op en lachend lopen we met zijn drieën het klaslokaal uit. Raffaël staat nog te wachten op de gang en kijkt ons raar aan als hij ons ook het klaslokaal uit ziet komen.

"Kom als we er toch uit zijn gestuurd, kunnen we ook pauze houden." we stemmen in met Wessel en lopen achter hem aan naar de aula.

In de aula aangekomen zit er niemand, omdat iedereen nu nog les heeft. We gaan aan een tafeltje achterin de hoek zitten.

"Samuel, heb je al een meisje kunnen krijgen." vraagt Wessel met een veelbetekenende blik. Ik weet precies wat die blik betekend. Ze weten alle drie dat ik het nog nooit heb gedaan met een meisje en daar plagen ze me dan ook mee.

"Nee." zeg ik dan toch maar.

"Kom vanavond mee naar dat feest waar we het over hadden, dan kun je gelijk een meisje zoeken." zegt Raffaël met een knipoog.

Ik knik. Ik weet dat ik hier toch niet onderuit kom. Wessel slaat me op mijn schouder en kijkt me met een grijns aan.

Gelukkig gaat al snel de bel, wat betekend dat de les weer begint.

Na het laatste uur lopen we met zijn vieren naar de fietsenstalling.

"Onthoud dat we vanavond naar het feest gaan hè." zegt Wessel met een grijns. Alweer die grijns. Ik ben bang dat hij vanavond nog iets van plan is.

"Ik haal je vanavond wel op." haalt Lesley me uit mijn gedachten. Ik knik en stap op mijn fiets. We fietsen met zijn vieren het schoolplein af, maar al gauw splitsen onze wegen.

De weg naar huis denk ik alleen nog maar aan die grijns van Wessel. Dit gaat vanavond nog wat worden.

______________________________________

Omdat er een aantal vragen waren naar een nieuw (boy×boy) boek😉
Ik hoop dat jullie het leuk vinden!

xxNienke♡