"Aslında önce Jamie ile tanıştım. " Madison bir kaç saniye düşündü. Artık yalan söylemek için bir sebebi yoktu.
"Hastane çalışanlarından birine saldırdığım için beni bir hücreye koydular. Jamie bana yemek ve battaniye getirmişti. "
"Düşüp, kendini incittiğin günden mi bahsediyorsun? Hastane görevlileri seni yerde yarı baygın yatarken bulmuşlar."
"Vay canına, o dosyada her şey yazıyor olmalı."
Doktor nazikçe gülümsedi.
"Evet. O günden bahsediyorum."
Madeline elindeki defterde bir kaç sayfa geriye gitti. Son açtığı sayfaya dikkatlice göz gezdirip Madison'a döndü.
"Bunun Jamie ile ilk tanışman olduğunu söylüyorsun değil mi?"
"Evet."
"Jamie ilk tanışmanızı böyle anlatmıyor. Hatta gece hücrene gelmesiyle ilgili hiçbir şey anlatmıyor. Böyle olduğundan emin misin?"
Madison emindi. En azından hatıraları ona böyle olduğunu söylüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Evet. Eminim...Sanırım."
Doktor kafası karışık bir ifade takındı yüzüne. Madison da ondan farklı değildi.
"Bugünlük bu kadar yeter o halde. Çıkabilirsin." Dedi ve yüzünü tekrar elindeki deftere döndü. Madison'ın zihni allak bullak olmuştu. Kapıdan nasıl çıktığını bile hatırlamıyordu. Koridorun sonuna geldiğinde duraksadı. Bir ses duyduğunu sanmıştı. Yanılmıyordu da... Büyük bir el ağzını kapayıp onu geriye doğru çekti. Neredeyse çığlık atacaktı. Ellerin sahibi "Lütfen sessiz ol." dedi. "Benim."
Madison onun sesini duyunca derin bir nefes aldı. Arkasına döndüğü an gözleri dolmuştu bile. "S-seni çok özledim." dedi ve kendini Harvey'nin gövdesine sıkıştırdı. Harvey kollarının içinde ufacık kalan kızı sıkıca sardı. Yüzünü ellerinin arasına aldı ve avuç içlerini kızın şakaklarında gezdirdi. "Ne oldu sana böyle..." Dedi. Elleri şakaklarından saçlarına kaydı. Madison da kendi saçlarına dokundu. Artık uzun ve mükemmel değillerdi. Harvey'e bakıp omuz silkti. "Fazla vaktimiz yok. Seni görmemem için ellerinden geleni yapıyorlar Madison neden burada olduğunu söyler misin?" Bunların hepsini tek nefeste söylemişti. Madison onun acele ettiğini görebiliyordu. "Burada olmam gerekiyor Harvey. Her şeyi hatırlıyorum. O-nu ben öldürdüm. "
Harvey duraksadı. "Sanırım içten içe bunu hep biliyordum--" Dedi. "--Ama yine de gerçek olmamasını diledim. "
Madison bakışlarını kaçırdı. Buna verecek bir yanıtı yoktu. Harvey, Madison'ın suratını tekrar kavradı ve dudaklarını daha önce hiç öpmediği gibi öptü. "Ben de seni özledim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
