The Touch

Μην μ'αγγίζεις!!!

"Πώς να αντέξεις τον σωματικό πόνο όταν ο πόνος της ψυχής σε έχει γονατίσει ?"

.
Η μυρωδιά του γιασεμιού εισχωρήσε στα ρουθούνια της ενώ διστακτικά και με μεγάλη προσπάθεια ανοίξε τα μάτια της ... γύρω της το μόνο που μπορούσε να δει ήταν σκιές καθώς τα μάτια της έβλεπαν ακόμα θολά , το κορμί της πέθαινε από τον πόνο ενώ το σαγόνι της έκαιγε ...

"Kolium serum armenal" ψελισε ενώ στην προσταγή της ένιωθε τον πόνο να μειώνεται αλλά όχι να φεύγει ... κανονικα θα επρεπε να επανελθει εντελώς κατι που δεν έγινε τρομαζοντας την ...  τα μάτια της βρήκαν την όραση τους ξανά και κοιτώντας γύρω της παρατήρησε πως το δωμάτιο ήταν βαμμένο σε κόκκινους χρωματισμούς με εκείνη να βρίσκεται σε ενα μεγάλο διπλό κρεβάτι ... γύρω της δεν υπήρχαν πολλά αντικείμενα και ο χώρος ήταν ιδιετερα άπλος αφού εκτός από το κρεβατι το επόμενο έπιπλο ήταν μόνο ένα μικρό τραπεζάκι ...

Αδυνατούσε να καταλάβει τι συνέβαινε ενώ προσπαθούσε να σηκωθεί , στα τόσα χρόνια η μάλλον καλύτερα στους τόσους αιώνες ποτέ ξανά δεν έπαθε κάτι τέτοιο ...

"Nuel ala ferium .." ψιθύρισε απελπισμένη πλέον αλλά η ψυχή της όσο και να ήθελε το σώμα της δεν υπάκουσε για να ανοίξει τα φτερά της ...

Πεφτωντας από το κρεβάτι βρέθηκε στο πάτωμα να σέρνεται ενώ μικρές σταγόνες δακρύων άρχισαν να πέφτουν από τα μάτια της στο πάτωμα , ένιωθε κάθε κόκαλο του κορμιού της σπασμένο ενώ προσπαθούσε να θυμηθεί ακριβώς όσα έγιναν χθες...

Δυστυχώς για εκείνη όμως το μοναδικό πράγμα που έμεινε χαραγμένο στο μυαλό της ήταν τα μάτια του που κοιτούσαν τα δικά της ενώ καμία άλλη μνήμη από την ώρα που εξαυλωθηκε στο εργοστάσιο δεν υπήρχε στο μυαλό της προξενώντας μέσα της μια περίεργη αίσθηση ότι κάτι σε όλο αυτό δεν πάει καλά ...

Τα σίγουρα και δυνατά  Βήματα που  ακούστηκαν ξαφνικά έξω από την πόρτα την έκαναν να ανάπηδησει ψάχνοντας οτιδήποτε θα μπορούσε να την βοηθήσει να σηκωθεί όρθια ,η εικόνα θύμιζε ένα πουλί που του πήραν τα φτερά , ένιωθε αβοήθητη ενώ ένας δυνατός πονο ς ήρθε στο κεφάλι της καθώς η πόρτα άνοιξε κάνοντας την να κλείσει τα μάτια της

"Τι στα κομμάτια κάνεις στο πάτωμα μου λες ?" Άκουσε την φωνή του ενώ σε δευτερόλεπτα εκείνος βρέθηκε κοντά της

"LARIUM QU KARDI!!!" Φώναξε με όλη της την δύναμη υψώνοντας το χέρι της μπροστά του  και απότομα τα δάχτυλά του σταμάτησαν εκατοστά λίγο πριν την αγγίξει...και μαζί με αυτό και ο χρόνος γύρω τους , σηκωσε το κεφάλι της για να αντικρύσει τον Gabriel παγωμένο μπροστά της με το χέρι του ακριβώς ένα εκατοστό μακριά από το δέρμα της , αλλά και μόνο που η απέλπιδα προσπάθεια της έπιασε άθελά της ευχαρίστησε από μέσα της τον Θεό χαμογελώντας ειρωνικά ...