minyoongi: Ben de öleceğim. jeonjungkook : Hyung, 22 saat boyunca uyudun. minyoongi: Olabilir.
kimhyuna: Fazla sevimli💜 jeonjungkook: Senin kadar değil.
Jungkook fotoğrafına gelen yorumları okurken yorulmuş hissediyordu. 180 yorum az olabilirdi fakat bu Jeon Jungkook için çok fazlaydı. Çünkü o, Dünya'nın en üşengeç insanıydı, tabi Min Yoongi'den sonra.
Fotoğrafına gelen yorumları okumaya devam ederken 1 yeni takipçi isteğini görünce yorumları okumayı bıraktı ve takipçi istekleri yazan bölüme tıkladı.
parkjimin sizi takip etmek istiyor.
Takip isteği atmasına şaşırmıştı çünkü kendisine 2 gündür mesaj atan ve erkek olduğunu düşündüğü çocuğun gizli kalmak isteyeceğini düşünmüştü. Biraz merak biraz heyecan ile Jimin'in profilinin üzerine tıkladı. Gördüğü şey onu az da olsa hayal kırıklığına uğratmıştı. Çünkü 0 gönderisi 0 takipçisi ve 0 takip edileni bulunuyordu.
"Benim için açmış." Jungkook mırıldandı ve Jimin'in isteğini kabul etti. Takip etme gereği duymadı çünkü bir tane bile gönderisi yoktu.
Takip isteğini kabul ettiği anda gelen 23 beğeniyi görünce gözlerini devirdi, Park Jimin küçük bir çocuk gibi davranıyordu. Tüm fotoğraflarını niye beğenmişti ki?
Düşünmeyi bıraktı ve tekrar son fotoğrafına girip gelen yorumları okumaya devam etti. Tüm yorumları beğeniyor ve tanıdığı insanlara yanıt veriyordu.
Son yorumu okuyacağı sırada kullanıcının ismini görünce derin bir nefes aldı ve sakince aldığı nefesi bıraktı, parkjimin .
parkjimin: Çok ama çok güzelsin çiçeğim 🌸
Ve evet, yine o "çiçeğim" kelimesi ve yine o saçma emoji.
Herkesin yorumlarını beğenen ve çoğunu yanıtlayan Jungkook Jimin'in yorumunu es geçmiş ve Instagram'dan çıkmıştı. Bu çocuk onun sinirlerini bozuyordu.
Jeon Jungkook gizlilikten nefret ederdi, aşktan nefret ederdi ve en çok da çiçeklerden nefret ederdi. Tüm sevmediği şeyler Park Jimin denilen çocukta toplanmıştı ve Jungkook, ilk mesaj attığı gün "yazacağım" dediği için ölümüne pişmandı.
Jungkook bunları düşünürken WhatsApp'dan geldiğini tahmin ettiği bildirim sesini duyunca telefonunu eline aldı ve tekrar sinirle bıraktı.
Park Jimin, Jeon Jungkook'u kızdırıyordu. Ama aslında tek amacı sevdiği çocukla sohbet etmekti. Jungkook için ise tek amacı oyun oynamak.
Jungkook tekrar telefonunu eline aldı ve WhatsApp'a girip Jimin ile olan sohbetine girdi.
pjm: Hyuna kim?
jjk: Sanane?
pjm: Merak ediyorum.
jjk: Umrumda değil.
pjm: Jungkook bana bunu yapma, lütfen.
jjk: Sen kimsin? Kimsin de seni düşüneceğim ben? Yoruldum artık senden. Ergen bir çocuk bana mesaj atıp nefret ettiğim "çiçeğim" kelimesini kullanıyor, beni sorgulayıp bana öğütler veriyorsun. Sonra ben seni tersleyince "yapma bunu" diyorsun.
Taehyung Jungkook'un yazdığı mesajı sesli bir şekilde okurken sinirden titriyordu. Bu çocuk haddini aşmaya başlamıştı, hemde daha 3. günden.
Jimin ise cevap vermiyor, Taehyung mesajı okudukça buruk bir gülümseme sunuyordu.
"Ben bu çocuğu öldüreceğim, cidden yapacağım bunu." Taehyung sinirle tısladı.
"Özür dile Taehyung, özür dilerim de." Jimin kendisinin bile zor duyacağı bir ses ile cevapladı. Taehyung Jimin konuşunca Jimin'e bakmış ve tekrar kafasını telefona çevirmişti. Derin bir nefes aldı ve Jimin'in dediği gibi Jungkook'a cevap verdi.
pjm: Özür dilerim.
[ görüldü ]
"Görüldü attı." Taehyung bıkmış bir ses ile Jimin'e söylendi.
"Tamam, görüldü atması iyi oldu." Jimin ağlayacağının habercisi olan suratı ve sesi ile Taehyung'a cevap verdi. Küçük bir bebek gibi kollarını ileri doğru uzattı, minik tombul ellerini oynattı ve Taehyung'un ona sarılmasını bekledi.
Taehyung ise bunu bekliyormuşcasına sandalyeden kalktı ve Jimin'e sımsıkı sarıldı, "Benim güzel kardeşim."
Ve Jimin her zaman olduğu gibi hıçkıra hıçkıra ağladı kardeşinin omzunda.
Ve Jungkook'un her zaman olduğu gibi haberi olmadı Jimin'in hıçkırıklarından.
