Stop!

43❤️

Loris pov

-Την επόμενη μέρα-

Ε: Marcus?

E: MARCUS?

E: Σ'αγαπω! Μην φευγεις...

Ξυπνησα αποτομα...

Λουκ: Τι εγινε καρδια μου? Εισαι καλα?

Μπηκε στο δωματιο μου και εκατσε διπλα μου...

Ε: Λουκ?

Λουκ: Ναι αγαπη μου!

Μου χαιδεψε τα μαλλια...

Ε: O Marcus που ειναι?

Λουκ: Στην Γερμανια... Εγινε κατι?

Αρχισα να κλαιω...

Λουκ: Αγαπη μου τι συμβαινει?

Ε: Τον αγαπω...

Τον αγκαλιασα και εκλαιγα στην αγκαλια του...

Λουκ: Και αυτος σαγαπαει!

Ε: Αυτος ειναι μαζι της.

Λουκ: Αφου σου εξηγησε. Δεν την θελει... Εσενα θελει! Για εσενα το κανει...

Ε: Ποιο? Με πληγωνει.

Τοτε χτυπησε το κινητο μου...

Ε: Ναι?

Τ: Τι κανεις?

E: Martinus, χιλια συγνωμη για εχθες... Δεν τα εννοουσα αυτα που ελεγα... Ειχα πιει λιγακι...

Τ: Αα... Ναι... Εμ... Οκευ...

Ε: Συγνωμη... Πφ... Περιμενε λιγο...

Ε: Λουκ φευγεις?

Λουκ: Ναι!

Βγηκε απο το δωματιο μου...

Ε: Martinus?

T: Ναι?

Ε: Ειμαι ηλιθια το ξερω...

Τ: Μην λες βλακιες! Τι εγινε?

Ε: Κοιτα... Εμ... Martinus... Δεν θελω να προχωρισουμε αλλο... Θελω να σταματησουμε αυτα τα φιλια μεταξυ μας...

Τ: Τι? Γιατι?

Ε: Απλα... 1ον ειστε αδερφια... 2ον Δεν μπορω...Ειμαι με τον Marcus οκευ? Ειμαι μαζι του και εσυ πληγωνεσαι... Αλλα οταν φιλιομαστε και εισαι καλα... εγω ειμαι χαλια... Γιατι... νιωθω οτι δεν ειμαι σωστη απεναντι του... Νομιζω καταλαβαινεις τι εννοω...

Τ: Καταλαβαινω. Διαγραφεις αυτο που ειχαμε... Με βαρεθηκες?

Ε: Πας καλα? Απλα... δεν ειναι σωστο... Και... οχι. Οχι δεν το διαγραφω. Δεν μπορω να το διαγραψω... Αν μπορουσα θα ειχα σταματησει στο πρωτο φιλι...

Τ: Εγω νομιζω σου αρεσε!

Ε: Σταματα.

Τ: Σου αρεσε! Που φιλιομασταν! Τα χειλη μου πανω σου! Σου αρεσε! Η ανασα μου στον λαιμο σου...

Ε:  Φτανει.

Τ: Γιατι? Γιατι φτανει? Δεν ημουν αρκετος για εσενα? Γιατι με πετας ετσι γαμωτο?

Ε: Δεν σε πεταω. Ρε Τινους... Σε παρακαλω... Μπορει να μην ειχαμε κατι αλ-

Τ: Ωστε δεν ειχαμε κατι? Και εκεινα τα φιλια που σε χαλαρωναν? Τα χαδια που σε ηρεμουσαν? Καιγοσουν! Θυμασαι? Ποιος σε εσωσε οταν πηγες να πεθανεις? Ποιος ηταν διπλα σου στα δυσκολα? Ποιος πεθαινε για παρτη σου?

Ε: Ρε Τινους...

Αρχισα να κλαιω...

Τ: Θα σου ελεγα να μην κλαις... Αλλα...κλαψε. Να δω οτι καποτε ενιωσες κατι...

Ε: Συγνωμη.

Ειπα κλαιγοντας...

Τ: Δεν θελω συγνωμες και  μαλακιες. Θελω να νιωθω τα χειλη σου, να ενωνονται μια ακομα φορα με τα δικα μου... Να αφεθεις παλι σε εμενα... Να καιγεσα μονο που νιωθεις την ανασα μου στο δερμα σου... Δεν εχει σημασια ομως πλεον... Αντιο Λορι. Και να ξες. Εγω, μονο εσενα αγαπησα! Μονο για εσενα πονεσα και υπεφερα...

Ε: Marti-

Το εκλεισε...