It Started Because of Cheese ^.^ <ongoing>

*Summer Before College*1

If tears could build a stairway 

and memories a lane

I’d walk right up to Heaven 

and bring you home again

but memories are just memories

and tears are just tears

and so i will miss you through the years

because without your smile or your laugh

it's too much pain to carry on

=====================================================================

ERNTRINE'S POV

"ui Kawaii! nakatulala ka diyan? di ka na nagsalita? ui! OI!"

sigaw ni kuya kakkoi. kachat ko kasi siya ngayon

"Kuya Kakkoi, namimiss ko si Alex..."

"ede dalawin mo. Sige na, next time na lang ulit tayo magchat. Ingat ka, i love you. Pakikamusta ako sa kuya and mama mo! muahhhhhhhh" sabi niya tapos nag end na 

agad naman akong nagbihis para dalawin nga si Alex

nagpaalam lang ako kay Mama tapos lumabas na ko

pag labas ko ng gate, nakita ko si Loke

"Mae! san ka pupunta?"

"ah...kay Alex"

"sama ko!"

"wag na. gusto ko mapag-isa"

"ah.....okay. Ingat ka Mae! Papakasalan pa naman kita" pabiro niyang sinabi

wala ako sa mood kaya ngumiti na lang ako.

pagdating ko doon. may nakita kong tao...

pamilyar na tao...

si Kesooo pala

napansin kong parang nagsasalita siya, kaya nagtago muna ko. di ko naman sinadya na pakinggan siya pero wala eh, naririnig ko pa rin

"Alam mo Alex, salamat ha? Maraming maraming salamat. Kung hindi dahil sa'yo baka wala na ko ngayon.

Salamat dito ha. (sabay turo niya sa kaliwang dibdib niya) Alam mo, nakakatawa lang,

kala ko kasi, kapag napalitan yung puso ko, baka sakaling makalimutan ko na yung pagmamahal ko sa kanya. (napakunot noo ako sa sinasabi ni kesooo. hindi ko siya maintindihan. anong puso? bakit siya nagpapasalamat kay Alex?)

Pero hindi eh, ganon pa rin. Mas minamahal ko pa nga ata siya ngayon, di ko alam kung dahil ba...puso mo na yung tumitibok dito? nadagdagan pa yung pagmamahal ko kay EmE

salamat ha? Kanina ko lang nalaman na, puso mo pala yung nadonate sakin.

wag ka mag-alala, iingatan ko naman it----- (natigil si kesooo sa pagsasalita dahil di ko napigilang lumapit sa kanya)"

"EmE?"

"anong pinagsasasabi mo kesooo? anong donate ng puso? puso ni alex?" naguguluhan kong tanong

hindi sya nagsalita. tinapik niya lang yung lupa sa tabi niya sa harap ng tomb ni alex, sinesenyas na tumabi ako sa kanya. kaya umupo ako don

yes, it's been 3 months simula nung namatay si Alex...hindi ko mabalikan ang mga detalye, dahil mas inaalala ko, mas nasasaktan lang ako. Ang alam ko lang, nawalan ako ng matalik na kaibigan