Training a teenage girl

Κεφάλαιο 17

Το επόμενο πρωί...

Στο δρόμο για το σχολείο ο Κέβιν μου έστειλε μήνυμα.

Ηθελε να τον συναντήσω έξω από την αίθουσα της ιστορίας.

Μπήκα στο σχολείο και καθώς προχωρούσα στους διαδρόμους για την αίθουσα της ιστορίας 

Μπροστά μου αντρίκρισα κάτι τρομακτικό...

...τουλάχιστον για εμένα...

ΤΑΥΡΟΣ!!!!!Στο διάδρομο..

...μα πως;

...γιατί;

Τρόμαξα και έπεσα κάτω.

Μετά ένιωσα κάτι να σκαρφαλώνει στον ώμο μου.

Γύρισα και είδα ότι αυτό που ένιωθα πάνω μου να  σκαρφαλώνει ήταν...ήταν...

Μια ΑΡΑΧΝΗ!!!!!

Σηκώθηκα βιαστικά πάνω και έδιωξα την αράχνη από πάνω μου...

Ενιωσα  μάτια καρφωμένα πάνω μου και μπροστά μου εμφανίστηκε ο Κέβιν  ο οποίος κρατούσε το κινητό του και γελούσε.

Κ-Αυτό θα γίνει viral!

Είπε γελώντας.

Τ- Είσαι μεγάλος βλάκας.

Κ- Με πλήγωσες.

Είπε και έκανε μια ψεύτικη λυπημένη φάτσα.

Εγώ τον αγριοκοίταξα.

Κ- Τουλάχιστον εγώ δεν τρομάζω με ένα ρομπότ ταύρο και μια τηλεκατευθυνόμενη αράχνη...

Τ-Ρομπότ...; τηλεκατευθυνόμενη...;

Κ- Ναι...όλα αυτά ήταν ψεύτικα...Αλλά μην στεναχωριέσαι θα βγεί κάτι καλό από αυτό...θα γίνεις viral!

Τ- Και που είναι το καλό;

Κ- Καλό για εμάς!

Απομακρύνθηκα και πήγα προς το ντουλαπάκι μου.

Στους διαδρόμους κάποια παιδιά που με βλέπανε με κοροίδευαν .

Για παράδειγμα κάποιοι κάναν τους ταύρους βάζοντας 2 δάκτυλα σαν τα κέρατα του.

Και άλλοι βάζαν 8 δάκτυλα σαν τα πόδια της  αράχνης.

Εφτασα στο ντουλαπάκι  μου και το άνοιξα.

Την ίδια στιγμή ήρθε δίπλα μου ο Μαξ.

Μ-Τόρι, είσαι καλά;