I will always love you (completed)

chapter 36 - revelations..

ALFIE'S POV

Nandito lang ako sa garden namin at umiinom ng kape... Nagiisip kung kamusta na ba si ashley. Kung ayos lang ba sya? Kumakain ba sya sa tamang oras? Hindi na ba sya umiiyak? Aish! Ang tanga ko naman para di isiping di sya umiiyak, eh nasaktan nga, eh. Tsaka nakakatakot pag di na talaga sya umiyak, ibig sabihin nun... Ibig sabihin, h-hindi na nya ako mahal. :-< 

Akmang may tutulong mga luha nanaman galing sa mata ko... 

"Pre!" Alex

Napatingin lang ako sa gawing may tumawag sakin.. 

"Ayos ka lang ba? Nag-eemote ka nanaman!" Sabi nya ulet

"Naiisip ko lang sya.." 

"Ganyan talaga ang buhay..." 

"Teka, diba lagi kayong nagpupunta ni anne sakanila, kamusta na ba sya? Ayos lang ba sya?" Tanong ko agad-agad.

"Oo lagi namin syang naabutang umiiyak at nakatulala.." 

Nalungkot nalang ako sa nasabi nya.. Tss. T_T

"What's your plan?" Tanong nya sakin..

Umiling lang ako.. Hindi ko pa naman talaga alam ang mga plano ko. Parang hanggang ngayon, shocked parin ako sa mga nangyari saamin. Sa mga biglaang nangyari.. :'( Sa biglaang paghihiwalay namin ni ashley.. At sa katotohanang hindi na kami pwede sa isa't-isa kahit kelan.. T_T Natuloy na yung mga luhang naguunahang bumagsak kanina pa sa mata ko..

"She's going back to Singapore pre." Sabi ulet ni alex, parang pabulong pero narinig ko parin..

"W-what?" Napatulala nalang ako at napapailing. Ano ba naman to? Bakit kailangan nya agad na umalis? 

"yes, you heard right alfie.. She can't take it here anymore. Naiintindihan ko sya at naiintindihan din kita.. But she needs to do this para narin sa sarili nya.. " Sabi ni alex.

"P-pero.. B-bakit?" Napayuko nalang ako. Dahil nasasaktan ako sa mga naririnig ko.. T_T Hindi ko na makaya.. Iiwanan nanaman ako ni ashley.. Pero anong dapat kong gawin? *Buntong hininga* Wala na pala akong pwedeng gawin kundi hayaan sya.. Dahil may pamilya na ako.. T_T Ugh!

"Pre. Hayaan mo na sya. Tanggapin mo nalang na hindi na kayo pwede sa isa't-isa.. Na hindi talaga kayo.. Tama n---" Hindi ko na sya pinatapos, hinawi ko ng malakas yung kamay nya na humahaplos sa likod ko.. Hindi ko matanggap, eh. Hindi ko kayang tanggapin ngayon!! T_T

"Leave me alone." Sabi ko ng mahinahon at nakayuko.. Mga ilang segundo lang, naglakad na ko papasok sa bahay at dumerecho sa kwarto ko.. 

"Anak? Nakita mo na ba ang daddy mo?" Tanong ni mama na nakasalubong ko. Pero di ko sya pinansin. Dere-derecho ako sa kwarto ko at nag-lock ng pinto.

"A-anak? Anak!" Sabi ulet ni mama na hahabulin pa ata para makausap pero huli na sya.. 

Ayokong makakita at makakausap ng ibang tao! Gusto kong mapag-isa at makapag-isip.. Sa pag-iisa ko, nagagawa ko ring umiyak at isapak ang mga kamao ko sa pader. Inis na inis ako sa sarili ko.. T_T ang tanga-tanga ko para gawin to sakanya.. Mahal ko? Pero anong ginawa ko? Sinasaktan ko! Napakagago ko.. [sabay sapak sa pader] mas masakit ang nararamdaman ko kesa sa nararamdaman ko sa mga kamao ko. Tangina lang! T_T

"Anak! Anak! Buksan mo ito!" This time, si papa na ang kumakatok.. 

"Leave me alone!!" Sigaw ko pero di ko parin binubuksan ang pinto..

"Anak! Mag-usap tayo! May kailangan kang malaman about kay-----" 

"SABI NG IWANAN NYO MUNA AKO, EH! GUSTO KONG MAPAG-ISA! GUSTO KONG MAKAPAG-ISIP! LUBAYAN NYO MUNA AKO!" Sigaw ko.. Ang kulet nila. -_- Ano nanaman ba ang kailangan kong malaman? Ayoko na ng may dumagdag pa sa problema ko. Damn it! T_T Ayoko naaaa!!!!!! :'(