I will always love you (completed)

chapter 32 - the proposal..

ALFIE'S POV

"I know this place is not romantic. Our outfits is not so fabulous. It's just an ordinary night but when you're here with me, you make my life so romantic. You complete me, mahal. Kahit, walang wine, walang romantic dinner, i want to do this with just this night. I want you to be mine now and forever. Will you marry me?"

(A/N: Paki-play nalang po yung music video sa right side para feel na feel nyo. Haha!)

Hindi parin sya nakakapagsalita. O___O Ganyan sya, oh. Haha, mahal ko talaga. Sobrang gulat na gulat para namang bago pa ang mga sinasabi ko sakanya, eh lagi ko sinasabi sakanya yan. Haha!

"Mahal.." Sabi ko ulet.

She's now crying. I saw a tears running down through her cheeks. 

"Are you okay, baby? Mahal?" Sabay hawak ko sa mga kamay nya. Hindi talaga sya nagsasalita.. 

"I don't know what to say. But this night is the most memorable night I have to remember in my whole life!" Sabi nya sabay yakap sakin..

"So... What's your answer?" Sabi ko ng nakangiti at nakalapit ang mukha ko sa mukha nya. As in 1 inch apart nalang. Napakaganda talaga ng mahal ko..

"Y-Yes! Oh my god! Yes mahal i'll marry you!!!!" Sagot nya at talagang nagtatalon pa sa kama.. 

She's right. This night is the most memorable for both of us. I can't forget this night na sinagot nya ako not as his boyfriend but for being a husband. Yes!!!!!!!!!! Wala na kong kasing saya pa. Ako na ang pinakamasayang lalake sa buong mundo! Haha, :"""> Nakisabay narin akong tumalon sakanya! Childish act pero napakasaya talaga naming parehas..

Niyakap ko sya at hinalikan habang nakatayo kami sa kama ko. She kissed me back without hesitation.. 

"Mahal na mahal kita." Sabi nya ♥

"Mas mahal na mahal kita." Sagot ko..

Sabay suot ko sakanya ng ring. It fits her ring finger. Para sakanya talaga tong ring na to, eh. Actually matagal ko na tong nabili. Dati pa bago kami magkahiwalay.. Di ko naman kasi akalain na magiging ganun ang sasabihin sakin ng papa nya. Pero let's just forget about the past. Andito na ulet kami, masaya at walang problema. This is it! HAHA! :""">

"Alam mo ba, bago pa tayo magkahiwalay, nasakin na yan.."

Humiga naman ako pagkasabi ko nun. Sumunod naman sya at humilig sa mga bisig ko.. 

"Aayain mo na talaga ako magpakasal dati pa?" Tanong nya..

"Oo naman. There's nothing more to worry about noon. We're happy together and we're acting like a husband and wife. So why would I doubt diba? Hanggang sa sabihin sakin ng papa mo ang problema nyo dati.." Lumungkot ata ako..

"Mahal.." Lumungkot rin ang tono ng pagsasalita nya.. 

Ngumiti ako sakanya.. "Sshhh. Naalala ko lang. Kasi noon, walang araw na hindi ako umiyak dahil wala kana sakin.. Walang araw na hindi kita naalala. Pinipilit kong lakasan ang loob ko para mahintay kitang umuwi at mabawi kita." 

Yumakap na sya sakin pero nakahiga parin kami.. Niyuko nya ang ulo nya sa mga dibdib ko na parang tinatago ang lungkot. Wala naman talaga akong balak palungkutin ang gabing to pero she deserves to know what i've been through. 

"Kahit everyday, or every week may bago kayong pictures ni Roy. Magkayakap, parehas kayong nakangiti. Masayang-masaya kayo sa ginagawa nyo. Sobrang sakit para sakin nung mga araw na yun. Na alam ko first time mo makapunta sa ganung mga lugar pero hindi ako ang kasama mo. Umiiyak ako nun dahil hindi ko matanggap na iba na ang gumagawa ng mga dapat ako ang gumagawa para sayo.."