20 one shots over 20LIEK

02. Sven en Collin op de wc's

Indirect aangevraagd door een paar lezers van 20SMEJ na aanleiding van de epiloog.

Collins p.o.v.

'Dan gaan we nu naar 4havo4,' kondigt mevrouw Friekman aan, mijn klas. Haar ogen speuren de zaal af, op zoek naar degene die op haar papiertje staan. Ik vrees voor mijn leven. Alsjeblieft, spaar me een beetje. 'Er is één iemand die heel erg bekend is geweest in deze klas qua stemmen,' zegt ze en kijkt nog een keer de gezichten af. 'Mag ik Collin op het podium hebben?' Zegt ze dan en ik voel mijn hart in mijn keel kloppen. Nee, dit is niet wat ik wilde. Dit gaat verkeerd aflopen, sowieso.

'Oh God alsjeblieft niet,' mompel ik bang en loop dan twijfelend naar het podium. Ik wil er niet staan nu. Het open podium was mijn eigen keuze, nu is het gedwongen en ongepland. Dit is niet hoe ik had verwacht dat de avond zou aflopen. Ongemakkelijk loop ik de trap op en ga dan naar Friekman toe, die trots haar arm om me heen slaat. Geruststellend wrijft ze over zijn schouder.
'Het is niets ergs, het valt vast wel mee voor je,' fluistert ze. Ik knik klein. Ze weet de uitslag, ze zal het vast wel weten. Dus misschien valt het inderdaad wel mee. Ze kijkt weer naar de mensen in de zaal.

'Onze Collin kwam maar al te vaak voor op de briefjes. En er was nog een naam die in combinatie met die van hem vaak voorkwam op de papiertjes,' zegt ze en de zaal begint een opbouwende "oh" luid uit te stoten om spanning op te bouwen. Ik voel me steeds zenuwachtiger worden. Ik wil hier helemaal niet staan. 'Mag ik Kimberley op het podium hebben?' Zegt ze dan en mensen beginnen te roepen. Mijn hart zakt weg in mijn schoenen. Alsof het niet nog erger kon worden. Niet dat ik Kim niet mag, ze is mijn beste maatje, maar ik had gehoopt dat ik hier met iemand anders op het podium zou staan. En we weten allemaal dondersgoed wie.

Kim komt op het podium en loopt verlegen naar ons toe. Ik voel pure paniek door mijn lichaam gaan. Wat nou als Sven er iets verkeerds van denkt? Ik kijk naar de zaal en zie hem weglopen. Nee, dit mag niet gebeuren. Levi gaat achter hem aan. Hij mag niet gaan, dan is deze avond alleen maar nog erger verpest. Snel zie ik Levi zijn schouder vastpakken. Sven slaat zijn hand weg en loopt weer door. Ik ben er zo op gericht, dat ik niet eens doorheb wat er allemaal op het podium gebeurt. Alsjeblieft, laat hem blijven.

'Maar dat is niet de enige naam die vaak samen met die van Collin voorkwam,' klinkt er dan opeens door de boxen heen en stomverbaasd kijken Sven en ik tegelijkertijd om naar Friekman op het podium. Ik frons en kijk overdonderd naar Friekman. 'Sven kwam samen met Collin namelijk net zo vaak voor als Kim samen met Collin,' zegt ze en ik zie Sven verbaasd kijken. Levi zegt wat tegen hem, maar Sven blijft staan en kijkt me diep aan.

'Mag ik Sven op het podium hebben?' Klinkt Friekman enthousiast. Sven krijgt een zetje in zijn rug en loopt dan twijfelend richting het podium. Shit, hij wil helemaal niet met me op het podium staan! Het kon inderdaad dus nog erger. Hij komt aan de andere kant van me staan. Kim, Sven en ik kijken elkaar een keer aan, maar zeggen niets. 'Hoe toevallig dat het aantal stemmen precies ge...'
'Wacht, wacht!' Klinkt er opeens wanhopig vanaf de zijkant van de zaal en en ik herken de stem. Het is Mirre, die vanaf de zijkant van de zaal aan komt rennen.

'Hebben we bezwaar?' Klinkt Friekman verbaasd en kijkt Mirre aan, die haar een briefje geeft.
'Ik kon mijn stem niet inleveren omdat ik niet wist welke klas ze zaten,' klinkt ze zacht door de microfoon en Friekman komt omhoog. Mijn hart klopt in mijn keel. Friekman kijkt naar het papiertje en vouwt het open, kijkt dan naar ons.
'Oké, goed, dit is de doorslaggevende stem, dus hebben we een winnend koppel. Collin, aangezien het beide om jou gaat, wil je het weten of onbekend laten?' Vraagt ze.

'Nou ik hier toch al sta kan dat er ook nog wel bij,' mompel ik en Friekman glimlacht. Ze lijkt blij te zijn met deze keuze.
'Oké, met deze stem van de geliefde Mirre, is jouw partner die samen met je gewonnen heeft...' zegt ze en kijkt me even lang aan. Mijn hart begint steeds sneller te kloppen. Alsjeblieft, Mirre, heb het nou niet erger voor me gemaakt. 'Sven,' zegt ze dan en ik voel me zo ontzettend opgelucht.
'Veel plezier,' zegt Kim zacht en loopt het podium af.