IV

229 59 21
                                    

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας και ακόμη να ξυπνήσεις. Γιατί αργείς τόσο πολύ?

Το ξερω πως είσαι εδώ αλλά μου λείπει η φωνή σου, οι αγκαλιές σου, να μου λες τις ιστορίες σου, να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά μέχρι να κοιμηθώ και να με φιλάς. Να με φιλάς παντού.

Σου έφερα σήμερα να δούμε μερικές από τις φωτογραφίες που έχουμε τραβήξει αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί.

Θυμάσαι την πρώτη που βγάλαμε? Είμασταν σε μια τοπική καφετέρια και είχα πάρει μαζί μου την φωτογραφική μηχανή. Όσο εσυ ήσουν αφηρημένος, εγω σε τράβηξα κρυφά φωτογραφία αλλά με κατάλαβες αμέσως.

Άρχισες να με φωνάζεις που σε τράβηξα και έλεγες πως ήσουν χάλια. Αλλά για εμενα ήσουν όμορφος. Ο πιο όμορφος που έχω γνωρίσει.

Η επόμενη ήταν στα γενέθλια μου. Είχαν έρθει στο σπίτι μας τα παιδιά. Ήταν η βραδιά κιολας που σου εξομολογηθηκα το πως ένιωθα για εσένα. Νόμιζα πως δεν θα σου αρεσα αλλα είχα αποφασίσει να σου το πω. Ξέρεις την συνέχεια. Hehe.

Η τελευταία φωτογραφία ήταν ακριβώς μια μέρα πριν από το συμβάν που σε κατάντησε να είσαι σε κώμα. Είμασταν μια απλή βόλτα όπως βγαίναμε και τις άλλες φορές στο ποτάμι. Ήσυχα, γαλήνια, τέλεια μέρα.

Κρατιομασταν χεράκι χερακι και κοιτούσαμε το νερό που κυλούσε ήρεμα και σε αυτό καθρεφτιζοταν ο ουρανός πριν δύσει. Καθίσαμε στο παγκάκι και δεν κάναμε απολύτως τίποτα.

Μέσα στην απόλυτη ησυχία με ρωτάς "Θα ήθελες να επισημοποιουσουμε την σχέση μας; Δηλαδη-"

"Να παντρευτουμε;" σε διέκοψα.

Κοκκινισες και μου απάντησες ναι.

"Φυσικά και θέλω. Και εγώ το σκεφτομουν αυτές τις μέρες. Τι λες;" έπιασα το χέρι σου και κοίταξα στο δαχτυλίδι σου "Jeon Jungkook, θα με παντρευτείς και θα ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί μου;"

Ένα δάκρυ κύλησε και με αγκαλιασες.

"Και φυσικά θα σε παντρευτώ."

Και έτσι αυτή η μέρα είχε περάσει.

Η επόμενη όμως ήταν η χειρότερη. Είχα έρθει να σε πάρω από την δουλειά και μετά θα πηγαίναμε για ψώνια όπως είχαμε αποφασίσει. Ήμουν στην απέναντι μεριά της δουλειας σου και ακριβώς εκείνη τη στιγμή εσυ έβγαινες από το κτήριο. Κοίταξες τον δρόμο για να περάσεις απέναντι και ήμουν και εγώ σίγουρος πως τον κοίταξες.

Όμως πέρασε αυτός ο βλάκας. Αυτός ο βλάκας που σε εφερε σε αυτή τη θέση. Περνούσε με το αυτοκίνητο του τόσο γρήγορα που δεν κατάλαβα το πότε σε χτύπησε. Σε είχε χτυπήσει τόσο πολύ που έφυγες πολύ μακρυά από το αυτοκίνητο.

Ένιωθα η γη να χάνετε κάτω από τα πόδια μου. Όλα θολωσαν γύρω μου. Δεν άκουγα κανέναν. Δεν άκουγα τις φωνές των περαστικών. Έτρεξα γρήγορα σε εσένα και σε πήρα στην αγκαλιά μου. Κοίταξα τα χέρια μου. Ήταν γεμάτα με αίματα.

"Όχι όχι όχι! Jungkook ξύπνα!" σε χτύπησα ελαφρα στο μαγουλο για να συνέλθεις. "Τι κάθεστε και κοιτάτε;! Καλέστε ένα ασθενοφόρο γρήγορα!"

Μετά από μερικά λεπτά το ασθενοφόρο ήρθε και σε πήγε στο νοσοκομείο. Είχες χάσει πολύ αίμα και έπρεπε να μπεις κατευθείαν στην εντατική.

Το καλό είναι πως κατάφεραν να σε κρατήσουν στη ζωή αλλά είσαι ακόμη αναίσθητος. Δεν πειράζει. Το καλό είναι πως θα ξυπνήσεις σύντομα.

Τουλάχιστον έτσι μας είπαν οι γιατροί.

Hard To Say Goodbye | 태국 Donde viven las historias. Descúbrelo ahora