"Umarım evleneceğimiz gün yanlışlıkla sakalını değil de, kaşlarını keserler, Yavuz. "
"Umarım evleneceğimiz gün gelinliğin kirlenir de, kot pantalon giymek zorunda kalırsın, Bahar"
Romantik Komedi✏
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⭐
Saatin akrebi öğlene geçiş yaparken, genç adam arabasını kaldırımın kenarında durdurdu. Karısı ile birlikte arabadan inip, Trabzon'un soğuğundan kurtulmak adına hemen karşıdaki restorana doğru koşuşturdular. Sonunda çokta büyük sayılmayacak restorana girdi genç çift.
Yavuz boğazına doladığı atkıyı çözerken, Bahar da eldivenlerini çıkarmaya başladı. İki genç üzerini çıkardıktan sonra, karşıdan koşuşturarak gelen garsona gülümsediler. Yavuz garsonla bir şeyler konuşurken, Bahar restoranı incelemeye başladı.
Bahar'a göre burası çok şirin, sıcacık bir restorandı. Büyük, gri sütünlar restoranı iki ayrı bölgeye bölerken, kahverenkli tahtalardan hazırlanmış tavan ve duvarlar, eski dönem restoranlarını anımsatıyordu.
Pencereler çok geniş olmaması, eski rus masallarında hep kar yüzünden tavanından su damlayan küçük bir evin pencerelerine benziyordu.
Zemin duvarlar ve tavan gibi tahtalarla döşenmişti. Ortada birkaç beyaz örtülü masa ve tavandan sallanan şahşahalı avize, restorana hafif Paris havası katıyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bahar etrafında dönüp, düştüğü bu restoranı doyasıya izledi. Bir an Trabzon'da, Paris isimli bir köyde olduğunu düşündü. Düşüncelerinin absürtlüğüne kıkırdayıp, ona doğru gelen kocasına çevrildi.
"Birazdan menü getirecekler. Oturalım mı, yoksa başka bir yere gitmek ister misin?" dedi Yavuz restoranı süzerek.
"Hayır, kalalım. Burası çok güzel.."
"Peki.. Nereye oturmak istersin?" diye tebessüm etti genç adam.
"Şuraya! Pencere kenarına," dedi Bahar işaret parmağını ileriye uzatarak.
