Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΤΑ!!! #BC2018

3ο Κεφάλαιο

Γύρισα με γουρλωμένα τα μάτια και είδα έναν γερό με καουμποϊκο καπέλο ολόσωμη τζιν φόρμα, ξυπόλητος με ένα στάχυ να κρέμεται στην άκρη του χειλους του.

Στέφανος -Παππού...
Είπα κοιταζωντας τον με τα γουρλωμένα μου μάτια και ρουφώντας το κάτω χείλος μου.

Παππούς -Πως μεγάλωσες!

Στέφανος -Με έχεις ξαναδεί;

(Γιατί εγώ τέτοια φάτσα ποτέ.)

Παππούς- Ναι όταν ήσουν μωρό, στο μαιευτήριο!

Πέστα άνθρωπε μου, είπα κι εγώ που σ' Έχω δει εσένα

Είπε κανωντας ένα βήμα προς εμένα. Εγώ έκανα ένα βήμα πίσω.

Παππούς- Έλα πάμε στο δωμάτιο σου. Έφυγε γρήγορα. Άρπαξα την βαλίτσα μου και τον ακολούθησα. Υπήρχε ένα μεγάλο γκρίζο σπίτι δίπλα από τον αχυρώνα. Τουλάχιστον ήταν μεγάλο.

Κακομαθημένο

Εγώ φταίω που θέλω τις ανέσεις μου; Βγάλε τον σκασμό Πινόκιο να δω τι θα γίνει στην ιστορία.

Ο παππούς άνοιξε την πόρτα και μου έδειξε να ανέβω κάτι σκάλες.

Παππούς -Το δικό σου είναι το δεύτερο δεξια.

Ανέβηκα τις σκάλες όπου έτριζαν όπου και να πατούσες. Μόλις ανέβηκα είδα τέσσερις πόρτες και πήγα στην δεύτερη από τα δεξιά. Πριν προλάβω να μπω δύο χέρια με έπιασαν και με αγκάλιασαν δυνατά Μόλις με άφησαν είδα ένα αγόρι να με κοιτάει χαμογελαστό.

Μιτσος -ΞΑΔΕΡΦΕ!

Είπε με χωριάτικη προφορά

Σκεφτηκα να πω:
Φτου Αϊ στον κόρακα!

Γιατί;

Που να ξέρω αυτά λένε οι αγρότες στα καρτούν..

Στέφανος -Γεια σου ξάδερφε.

Είπα αμήχανα.

Μήτσος- Που χάθηκες βρε παιδί μου!

Είπε κι έπιασε τη ζώνη του.

Στέφανος -Κάπου εδώ στα χωράφια

Είπα πιάνοντας το τζιν μου.

Μήτσος- Συγγνώμη??? Είπε κοιτάζοντας με με κλειστό το μάτι λες και τον τύφλωνε ο ήλιος.

Στέφανος - Στην Ουάσιγκτον

Μήτσος- Ιιιιιιιιιι προτευουσιανος;

Ρε γκαϊς εσάς δεν σας θυμίζει την Ζουμπουλια;

Στέφανος -Όπως θες Πεστο.

Μήτσος- Αφήσ' τα πράματα κι έλα να φάμε!

Είπε και κατέβηκε χαρούμενος και κατέβηκε τις σκάλες. Από την αφηριμαδα μου άνοιξα την πρώτη πόρτα δεξια. Μέσα ήταν ένα κορίτσι με πορτοκαλί μαλλιά. Φορούσε ένα άσπρο τοπακι, ένα τζιν παντελόνι με σπασίματα, μια καρώ κόκκινη ζακέτα δεμένη στη μέση, ένα μαύρο σκουφάκι που έκρυβε πολύ λίγο τα μαλλιά της και μποτάκια.

Στέφανος -Ωχ συγγνώμη

Είπα και πήγα να κλείσω την πόρτα.
Αυτή διάβαζε ένα βιβλίο. Δεν είπε τίποτα απλά με κοίταξε.
Έκλεισα την πόρτα. Πήγα στο δωμάτιο μου και άφησα την  βαλίτσα. Έπειτα κατέβηκα κάτω και ειδα το "ξαδερφι" μαζί με τον παππού να στρώνουν ένα στρογγυλό τραπέζι. Κάτσαμε για φαγητό.

Παππούς- Κριστιιιι, φαγητό.

Φώναξε ο παππούς και αμέσως το κορίτσι που είχα δει στο δωμάτιο κατέβηκε.

Έκατσε και χαμογέλασε στον παππού.

Παππούς- Στέφανε από εδώ η Κρίστι, Κριστι από εδώ ο Στέφανος.

Χωρίς να μιλήσει σήκωσε το χέρι της Καλά χαιρτοντας

Παππούς- Η Κρίστι φιλοξενείτε στο σπίτι κάθε χρόνο το καλοκαιρι Επειδή είναι καλή οικογενειακή μας φίλη.

Καλά ξενώνα  το κάναμε, όλοι φιλοξενούνται μόνο για το καλοκαίρι.

Μήτσος  -Δεν θα γνωρίσει τον Άρη;

Ποιον Άρη; Πόσοι ζουν στο σπίτι;!