Chapter 13

6.7K 117 11
                                    

Call

A week had passed and all I did was to go to school and Daddy was so happy about it knowing that I am now taking my studies seriously.

That made me realize that maybe, Marco or any relationship is not good for me. Because once I enter that kind of relationship, baka mas pahalagahan ko pa iyon kesa sa pag-aaral ko.

I did my best to avoid Marco. Sa isang subject na magkaklase kami ay huli akong darating at agad naman akong umaalis ng room kapag natapos ang klase kaya hindi niya ako nakakausap.

But honestly, I missed him so much. So damn much. Evrytime I see him, I just want to run into him and embrace him.

But I won't do that. Not anymore. I am done chasing him. Dahil tao lang rin ako at napapagod. And I know that chasing him is useless kung ayaw niya rin namang magpahuli.

"You're alone again." Nabalik lang ang pag-iisip ko nang napansin ang pag-upi ni Lex sa tapat ko.

I'm here at the school canteen, eating my lunch alone. But now I'm not because Lex is now with me holding a tray of food on his hand.

"Yeah." Tanging sagot ko.

Tahimik akong kumain ng lunch. Damn it. Hindi naman ako ganito dati ah? Hindi naman ako tahimik dati ah? Bakit parang sobrang sakit na bumalik sa dating ako?

"Vien..." He called.

"Yes?" Pag-aangat ko ng tingin kay Lex.

He stared at me na para bang may binabasa siya sa ekspresyon ko.

"Are you free this Saturday night? I promise, ibabalik kita sa inyo bago ang curfew mo." He asked.

This Saturday? It's five days from now. At wala naman akong ibang ginagawa kundi ang mag-aral kaya free na free ako.

"Yeah?" Nag-aalinlangan kong sagot.

"Then... can you come with me? May ihohost na party sina Mom at Dad for Lolo and Lola's business so..." He trailed off.

Of course I'll come with him. For the past days, siya yung palagi kong kasama so who am I to decline?

"Okay!" I smiled.

He look stunned a bit and slowly, a smile appeared on his lips.

"Finally." Mahina niyang sabi.

Anong finally?

"Finally what?" Naguguluhan kong tqnong.

"Finally ngmiti ka rin sa araw na to. Palagi ka nalang nakabusangot, hindi bagay sa'yo."

I rolled my eyes. Wala naman kasi akong dapat ikangiti sa araw na to kaya bakit ako ngingiti? Sino ang ngingitian ko? Alangan naman yung sarili ko? Para ano? Magmukha akong timang? No fucking way!

"Whatever."

He sighed bago siya tumayo at umupo sa tabi ko.

"Smile again for me?" Sabi niya pagkatapos na umupo.

What?

"And why?"

"Please?"

Napakurap-kurap ako at unti-unting ngumiti. But I think that my smile was so awkward!

He laughed and pinch my cheek.

"You're too cute." He chuckled. "Thank you."

Ano bang trip ng isang to?

Chasing Fire (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon