De witte wereld

3 0 0
                                    

Lisa, je moet me terug brengen naar de witte wereld. Zei ik in paniek.

Nee! Riep ze.

Kelly we moeten wat doen. Ik moet terug naar de witte wereld om te zien waar ze Bob mee naartoe nemen. Zei ik.

We kunnen Lieke toch vragen. Zij is ook transporteur toch? Vroeg ze.

Ja maar zij ziet de witte wereld niet. Zei ik en ik dacht na toen ik de zin zei.

Ik voelde me zo licht als een veertje. Bas hield mijn hand stevig vast. Zijn hand aan de mijne vast.

Laat eens los. Zei ik.

Gaat niet, jong. Zei hij en we trokken aan onze handen. Niets hielp. Ik keek om me heen. De witte omgeving leek wel niemandsland. In de verte kwam een vaag beeld naar ons toe.

Of toch wel? Vroeg ik me af.

Ik ga haar halen. Riep Kelly en ze begon door de hal heen te rennen.

Lisa. Je moet me naar de witte wereld sturen. Ik kan Bob terug halen. Ik heb ook krachten. Probeerde ik haar duidelijk te maken, maar ze trapte er niet in.

Ik wil... niet nog meer mensen kwijt raken Zei ze snikkend. Ik pakte haar bij haar handen.

Het is al goed. Zei ik. Ik veegde de tranen van haar wang af en gaf haar een kusje op haar voorhoofd.

Ga maar proberen wat te slapen. Zei ik. Ze knikte en rende snel naar haar bed toe.

Kelly kwam met Lieke aanlopen.

Je moet ons helpen Lieke. Zei ik.

Wat is er? Vroeg ze.

Lisa heeft Bob in de witte wereld achtergelaten. Je weet wel, de transporteer wereld? Zei ik.

Ze knikte alsof ze het begreep.

Je wilt dat ik je terug erin stuur? Vroeg ze.

Ja. Je moet mij terug erin sturen en dan kijk ik of ik hem kan vinden. Zei ik.

Wat is er gebeurd dan? Vroeg ze.

Er was een man in de witte wereld. Zei ze.

Een man? Vroeg Lieke.

Ja, een vage man. Zei Kelly snel.

Denk je dat een andere transporteur hun droom heeft doorboord. Dat hun proces is verstoord zeg maar? Vroeg ik.

Dat kan. Zei Lieke.

Maar ik laat je niet alleen naar de witte wereld gaan. Zei ze snel.

Dan ga je maar met me mee, maar ik wil dit opgelost hebben. Zei ik snel.

Ze pakte mijn hand vast en Kelly deed een stapje achteruit. Ze lachte naar me. Een beetje ongemakkelijk, maar ze lachte. Lieke knikte met haar hand en we vlogen langzaam de witte wereld in.

Ik liep met Lieke hand in hand door de witte wereld. Onze handen zaten aan elkaar vastgebonden, op dezelfde manier als de mijne aan die van Bas had gezeten. We probeerden ze niet los te trekken, maar het was nu moeilijker om te bewegen. Ik keek naar Lieke.

Waar dacht je aan? Vroeg ik.

Hoe bedoel je? Vroeg ze.

Toen we weg gingen, welke locatie? Vroeg ik.

Oh, ik dacht niet aan een locatie. Ik dacht aan Bob. Zei ze.

Zou kunnen werken. Zei ik.

In de verte kwam een bolletje op ons afgevlogen. Het ging langzaam en kwam suf aangevlogen.

Afraid of the Dead IV A New WorldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu