Wat een vreemde vogel

14 0 0
                                    

Onze auto scheurde over de auto baan. Het asfalt onder de wielen door. Mijn gedachten konden het feit dat, Anika Andree en Lieke niet kon lezen, niet loslaten. Hoe moest die auto van Clam anders in een keer zo snel vooruit zijn gegaan? Er was iets vreemds aan de hand, maar ik wist niet wat. Iemand in de groep verborg iets, maar wie? Was het Clam? Of Anika? Of één van de twee nieuwelingen? Ik kon het niet loslaten.

"Gaat het een beetje?" Vroeg Kelly, terwijl ze haar hand op de mijne op de poke legde. Ik keek haar aan.

"Ja het gaat wel, het is alleen dat met Andree en Lieke." Zei ik.

"Gast, er zal zeker een probleem zijn met die twee. Anika zal ze wel achterhouden, maar we moeten uitvinden waarom." Zei Bas van de achterbank.
"Hoe wil je dat gaan doen? Anika is onze enige lezer en Andree en Lieke zullen ons het echt niet zelf gaan vertellen hoor." Zei ik.

"Dat is zo." Zei Kelly en ze leunde achterover.

Ik keek in de achteruitkijkspiegel en zag Bas hardop nadenken. Zijn brein stond op knappen, zo'n gevoel had ik tenminste.

"Clam is wel de sterkste van de groep. Na jou." Zei Kelly.

"Zolang hij niks geks in zijn bol haalt, vind ik dat niet eens zo erg." Zei ik.

"We moeten ons concentreren op Andree en Lieke." Zei Bas.

"Ik wil inderdaad wel eens weten wat die twee van plan zijn." Zei ik. "We kunnen nu toch niks doen, zolang we op de weg zijn." Zei Suzie.

"Herinner jij je nog wat Anika had gezegd toen ze de hand van Andree vast pakte?" Vroeg Kelly.

"Ja ze zei dat ze een versnelde beweging voelde, en daarna alsof de tijd even stil stond." Zei ik en ik legde twee handen bovenop het stuur.

"Misschien speelt hij met de tijd." Zei Bas en hij lachte.
"Dat zou zomaar eens kunnen." Zei ik bedenkelijk.

"Misschien een schakelaar." Zei Kelly.

"Hoezo dat?" Vroeg ik.

"Nou ja, een schakelaar tussen bepaalde tijden. Misschien is hij een tijdschakelaar." Zei ze.

"Kan inderdaad zo zijn." Zei ik.

Na een tijdje reed de auto van Clam van de autobaan af de afrit op. Onderaan de afrit was een oud mc Donalds gebouw. De lichten waren nog aan, maar er leek niemand binnen te zijn. Hij reed de parkeerplaats op en zette zijn auto stil. Hij stapte uit en ik parkeerde mijn auto naast die van hem.

"Wat is het plan?" Vroeg ik.

"Dit is de afslag om naar Kamp Zuid te gaan, maar ik bedacht me dat er misschien nog wel mensen waren die honger hadden." Zei hij.

"Wat wil je doen dan? Effe snel door de Mc Drive?" Zei Bas met een spottende toon terwijl hij uit de auto stapte.

"Misschien zijn er binnen nog wat kliekjes." Zei Clam en hij liep richting de deur. Ik had zelf wel grote honger, want de laatste maaltijd die ik had gehad was alweer vanmorgen vroeg op de parkeerplaats bij het tankstation. Ik rende achter hem aan naar de ingang en hij hield de deur voor me open.

"Dank je." Zei ik en ik liet de deur achter me dichtvallen. Ik keek door de glazen deuren naar buiten en zag de rest van de groep richting de parkeerplaats lopen. Ik snelde achter Clam de keuken in en pakte hem bij zijn schouder.

"Luister Clam. Ik weet van je gave, maar ik wil één ding weten. Ik weet dat je een Stuurder bent. Maar wat houd het in?" Vroeg ik. Ik zag een schimmige lach op zijn gezicht verschijnen.

Afraid of the Dead IV A New WorldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu