Het was nu een week na Alex zijn zelfmoord, een week na het gesprek bij Mr Porter, en een week nadat ik hem had gevonden, zijn polsen overgesneden, terwijl hij uitbloedde in bad. Schuldgevoel was alles dat ik over had, want ik was niet alleen mijn beste vriendin verloren, maar ook haar vriendje. Ik was mijn enigste vrienden verloren, want ook Alex beschouwde ik als een vriend, en in zijn zelfmoord brief verklaarde hij dat hij er het zelfde over dacht, maar dat hij niet verder kon zonder Ellie. En dat kostte hem zijn leven. Maar ergens wist ik dat ik voor hun door moest gaan, en dat ik moest blijven gaan om te bewijzen dat de waarheid moest voorkomen. Gerechtigheid voor Eleanor moest voortkomen, wat daarmee ook respect zou brengen voor Alex, die zijn eigen leven nam omdat zijn lief dat ook had gedaan, allemaal door Bryce en iedereen op die tapes. Ik had ze nooit gekregen, maar ook ik wist van ze af, voordat Alex me erover had verteld. Ik vouwde de afscheidsbrief van Eleanor open, maar ik kon mezelf er niet naartoe brengen om het te lezen. Het waren haar woorden, geschreven in een net handschrift, haar handschrift. Een traan verliet mijn ogen, maar al rap veegde ik die weg. Ik moest sterk blijven, voor haar. Wat zou er anders nog overblijven van haar nagedachtenis? En die van Alex? Alles was zo fucked up, maar ik moest erdoor.
Ik rechtte mijn zwart pak en mijn zwarte das terwijl ik nog één keer keek naar de foto van Alex en mij voordat ik naar zijn begrafenis ging.
Ik moest er zijn, voor hun.
En zijn zal ik er.
VOUS LISEZ
Not anymore {13RW}
FanfictionHi, het ben ik. Eleanor Neptune Walker. Dat heb je juist gehoord, het ben ik, vast in dat kleine cassette tape recht voor je. Had je niet verwacht he? Is niet erg, ik had ook niet verwacht dat zo veel mensen mijn leven gingen verkloten. Want dat hee...
