Dear Arabella,

ΙΙ

Η κηδεία της ήταν μικρή. Πολλοί άνθρωποι, αλλά μικρό γεγονός. Η Arabella θα χαιρόταν. Δεν της άρεσαν οι μεγάλες περιστάσεις. Θα πίστευες ότι ο νεκρός θα ήθελε η κηδεία του να αφήσει κάποιο στίγμα, ότι αν δεν μπόρεσε να πείσει τους ανθρώπους να την ακούσουν τότε η σιωπή της θα έπρεπε να ήταν η δυνατότερη κραυγή. 

Δεν ήταν. 

Η Arabella Waltz σιγούρεψε ένα πράγμα: Θα παίζαμε τα τραγούδια που εκείνη επέλεξε. Όλα τους.

Αγαπητή Arabella,

Το κάναμε φυσικά. Βάλαμε το playlist να παίζει καθόλη τη διάρκεια της κηδείας. Ελπίζω να ήταν εντάξει αυτό. Μακάρι να μπορούσες να απαντήσεις· θα με έκανε να νιώσω καλύτερα αυτό, να ξέρω ότι όλα πήγαν όπως τα ήθελες.

Εγωιστικό, το ξέρω. Είσαι νεκρή, δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι έτσι.

Δεν έκλαψα, προς πληροφόρηση σου. Είχαμε βάλει στοίχημα ούτως ή άλλως· δεν θα έκλαιγα αν εσύ μου διάβαζες μία σελίδα από το τετράδιο σου. Κέρδιζες πάντα· ήρθε η σειρά μου. Σου χρωστάω τουλάχιστον αυτό.

Και τα λουλούδια που ήθελες, bluebell, τα βάλαμε. Είναι όμορφα, όπως το όνομα τους. Όπως εσύ. Όχι τώρα. Τώρα δεν θέλω να ξέρω πώς δείχνεις. Θα σε θυμάμαι σαν δύο διαφορετικά κορίτσια.

Την αδέξια Arabella με τα γρατζουνισμένα γόνατα και την ονειροπόλα Arabella με τα χίπικα ρούχα και το ηλιοκαμμένο δέρμα. Η Arabella που χαμογελούσε και στην πιο σκοτεινή μέρα, η Arabella μου.

Και θέλω να ξέρεις ότι η κηδεία σου δεν ήταν καταθλιπτική· μελαγχολική ίσως, όχι καταθλιπτική όμως.

Ήσουν εκεί, έτσι; Δεν είσαι ακόμα εντελώς νεκρή. Όχι ακόμα. Ε;

Η μαμά σου μας είπε μια ιστορία, δεν την ήξερα, δεν μου την είχατε πει. 

Ήσουν τριών και ο μπαμπάς σου ζούσε ακόμα. Είχατε πάει στον ζωολογικό κήπο και σου άρεσαν τα παγώνια. Και μετά άνοιξαν την ουρά τους. Τρομοκρατήθηκες και έτρεξες προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πήρε δύο ώρες για να σε ξαναβρούν. Είχες πάει στα άλογα.

Γι' αυτό σου αρέσει η ιππασία; Σου θύμιζε τον μπαμπά σου;

Η μαμά σου είχε φοβηθεί πολύ και φώναζε στον μπαμπά σου όταν γυρίσατε σπίτι. Δεν καταλάβαινες για ποιο πράγμα μιλούσαν αλλά μόλις σε είδαν τα πρόσωπά τους γαλήνεψαν. Έμαθες ποτέ την επίδραση που έχεις στους άλλους; Ζήτησες ένα πόνυ. Στον κήπο σας. Ήταν η τελευταία φορά που είδες τον μπαμπά σου να γελάει. 

Σου έλειψε ποτέ; Μακάρι να μου είχες μιλήσει γι' αυτόν. Μακάρι να τον είχα γνωρίσει.

Η μαμά σου περνάει δύσκολα, Arabella. Δεν κλαίει (δεν νομίζω ότι έχει θρηνήσει ακόμα για τον χαμό σου) αλλά ο κήπος μαραίνεται. Κάνω ότι μπορώ, αλλά με την αρρώστια της μαμάς πρέπει να φροντίσω την αδερφή μου.

Δεν νομίζω πως έχει συνειδητοποιήσει ότι έχεις φύγει. 

Δεν νομίζω πως θέλει.

Ούτε εγώ θέλω.

Ένα βράδυ με ρώτησε γιατί σε άφησα να φύγεις. Της απάντησα ότι μου είχες πει και εσύ:

 «Ο καρκίνος δεν σε αφήνει. Δεν σε παίρνει μαζί του κατευθείαν. Πρώτα σε κουράζει, μετά σε γυμνώνει από ανοσίες. Παίρνει ένα ένα τα κομμάτια σου, σε αδυνατίζει, σε χλωμιάζει, σε κάνει να σκέφτεσαι περισσότερο απ' όσο θά' πρεπε, και μετά σε αποτελειώνει. Δεν σου χαρίζει τίποτα.»

Θέλω να το πιστέψω, Arabella. Αλλά σε πήρε. Το έκανε. Δεν είσαι μαζί μας. Θα ήταν εύκολο αν όλα ήταν ένα λογοτεχνικό κείμενο, έτσι δεν είναι; Θα ήταν εύκολο αν είχαμε την κάθε απάντηση τυπωμένη σε ένα κομμάτι χαρτί. Αλλά όπως είπες, ο καρκίνος είναι απόλυτος.

Δεν σου χαρίζει τίποτα. Και δεν σου άξιζε, όσο κι αν έλεγες ότι δεν διαλέγει τα άτομα που θερίζει. 

Και πώς είναι δυνατόν να ζήσουμε χωρίς εσένα; Δεν μου έδωσες ποτέ απάντηση γι' αυτό.

Μου λείπουν οι πλεξούδες σου· συνήθιζες να τις πειράζεις κάθε φορά που σκεφτόσουν. Έπλεκες τα μαλλιά σου γιατί σε ενοχλούσαν όταν έπεφταν μπροστά στα μάτια σου, μάτια στο χρώμα του αμυγδάλου. Μάτια που αναζητούσαν, εξερευνούσαν, αναρωτιόντουσαν και έβρισκαν απαντήσεις. 

Μου λείπεις. (Εδώ γελάω και μπορεί να κλαίω, καιρός να συμβιβαστώ με αυτό που συνέβη, έτσι;) 

Και λείπεις και στην Jazmyn, και στη μαμά και στην δικιά σου μαμά και στη Lucinda, η οποία έχει γίνει μαλλιαρή και χοντρή, υποθέτω πως περνάει τα ίδια στάδια με μας.

Θα ήταν χαζό να σου ζητήσω να γυρίσεις πίσω;

Δεν στέλνω πουθενά αυτά τα γράμματα. Θα τα λάβεις όμως. 

Σύντομα.

Δικός σου,

Justin.

______________________

I just-
Μην με σκοτώσετε. Ξέρατε πώς θα πάει το πράγμα. 
Έχουν μείνει άλλα τρία parts. 
Σχολιάστε και πείτε μου την γνώμη σας. :)