Op een wond moet een pleister

H1 Frankie

Het is vroeg, 7 uur 's ochtends, en de wekker gaat af. Het herhalende gepiep dreunt in mijn oren en langzaam word ik wakker. Ik zet de wekker uit en sla de dekens van me af. Ik loop zuchtend de badkamer binnen en neem een warme douche. Het rustgevende water drupt op mijn huid en meteen voel ik me fijn. Voor als je het nog niet weet, ik ben Frankie. Nou zo noemt iedereen me, mijn echte naam is Francis Emily. Het is een belachelijke naam, maar is wel toepasselijk. Ik ben de dochter van Haily Cornelia Colson, de beroemde vrouw met een familie bedrijf waar mijn vader aan deelnam na de bruiloft.

Dat bedrijf zal ik ook ooit moeten runnen, na mijn school. Het is dan ook een familie bedrijf, en ik ben de oudst geborene. Verder heb ik ook een zusje. Een adoptie zusje. Ze is pas 7 en heet Luna. Ik weet niet wat er met haar ouders is gebeurd en dat wouden mijn ouders me ook nooit vertellen.

Ik stop het water en stap de douche uit. Ik voel een koude rilling door me heen gaan en sla een handdoek om me heen. Ik trek snel een blauwe lingerie aan en neem een mooi, wit zomerjurkje uit de inloopkast. Er zit een bloemenprint op die voor mij een teken is voor het warme weer. Het is nu zomer. Het is dan altijd heerlijk warm en daarom ook meteen mijn favoriete seizoen, gewoon omdat ik best van kleedjes hou. Natuurlijk is het in Engeland niet altijd warm, soms regent het hier. Maar in de zomer bijna nooit.

Ik trek mijn witte teenslippers aan en doe mijn haar los, wat best staat met zijn natuurlijke slag. Ik doe wat zachtroze lipgloss op en wat mascara. Niet veel natuurlijk, want ik begrijp echt niet waarom je zoveel moet gebruiken. Net als in van die films zijn er op onze high school wel van die “Barbies”. Die zijn dan ook populair. Maar niet alleen zij zijn populair, er is ook een andere groep die een stuk aardiger is. Daar hoor ik bij, wat ik na al die jaren nog steeds niet begrijp. We zijn goed met elkaar bevriend en zijn in totaal met 5: Matthew, Levi, Lucy, Ethan en ik. Lucy is mijn beste vriendin en ik ken haar al vanaf de basisschool. De rest ontmoetten we later.

Ik pak mijn ketting die in een mooi houten doosje zit. Het is een half hartje dat wit is. Ik heb ooit gevraagd waar de andere helft is. Mijn moeder had haar schouders opgehaald en zei iets van dat ze het later zou vertellen. Er is nog niets van gekomen, maar ik ben het nog niet vergeten. Ik doe hem om en kijk nog 1 keer in de spiegel. Ik kom tot de conclusie dat mijn kleding goed is en loop de deur uit, naar de trap.

Ik loop naar beneden, waar mijn ouders zitten te ontbijten. In tegenstelling tot andere, hebben mijn ouders en ik een goede relatie. Ze zijn misschien wel druk, maar zijn er bij het ontbijt en in de avond er wel. Ze proberen tijd voor me te maken. En als ze geen tijd hebben, dan maken ze dat ook meestal goed. 'Goedemorgen lieverd.' zegt mijn moeder. Ik glimlach haar toe. 'Goedemorgen mam, lekker geslapen?' Mijn moeder knikt. Mijn moeder en ik kunnen met elkaar overal over praten. Over jongens, maar dat is maar 1 keer ter sprake gekomen. Ik ben momenteel ook niet echt verliefd. Ik vertel haar voor de rest ook wat er gebeurd op school. Niet dat het veel is, maar toch.

Ik pak een appel van de fruitschaal en drink snel een glas geperste sinaasappelsap. 'Dag mam en pap.' zeg ik en geef mijn ouders allebei een kus op de wang. Ik pak mijn bruin leren tas, waar ik de vorige dag de boeken al in heb gedaan. Ik loop het huis uit en pak mijn witte fiets uit de schuur. Mijn ouders vinden dat ik gewoon onze chauffeur me moet laten brengen. Maar ik vind dat gewoon overdreven. Ik ga liever met mijn witte fiets, door de buitenlucht. Ik hou van frisse lucht. En als ik deed wat mijn ouders zeggen, dan was ik gewend aan de benauwde lucht binnen in huis. Als het aan hun ligt dan had ik nu ook thuis les. Nou liever niet.

Aangekomen, zet ik mijn fiets in het fietsenhok en loop het plein op. Mijn vrienden laten zich wel gewoon brengen. Omdat het kan, zeggen ze altijd als excuus. Vandaar dat ik altijd alleen fiets. Maar mij maakt het niet veel uit, als ik maar op school kom.